Dag 48 t/m 51

Dag 48, donderdag 28 juni

Vanmorgen start de Antje Elisabeth niet meteen de eerste keer. Dat gebeurt zelden. Ik denk dat ik een gierend geluid hoor. De tweede keer start ze wel. In de gaten houden.

Om kwart voor negen varen we de haven van Heidanger uit en het Stichkanal Salzgitter op. Een kwartier later zijn we weer op het Mittelland kanaal en zetten we koers naar het westen. We moeten vandaag 53 km en Ed en ik wisselen elkaar om het uur af.

De laatste paar dagen zien we regelmatig dezelfde boten. Op het kanaal en in de sluizen, maar ook ’s avonds in de jachthavens. Het zijn Duitsers en Nederlanders die net als wij op de terugreis van Berlijn zijn. Ik heb nog niemand gesproken die dezelfde heenweg heeft genomen als ik. Men is bang dat de waterstand in de Elbe niet voldoende is. Als je daar te laat achter komt, moet je een grote omweg maken om toch in Berlijn te komen.

Om half één zijn we bij sluis van Anderten. We hebben geluk, we mogen meteen naar binnen en na een half uur, varen we er, veertien meter lager, weer uit.

Het overhemd van Ed na 14 meter sluis

We varen de sluis uit

Om twee uur zijn we bij de haven van Hannover. Er is diesel en ik tank 250 liter. Om kwart over twee liggen we op onze plek voor vandaag.

De haven van Hannover

Net buiten de haven is een halte en we gaan met de bus naar het centrum. De havenmeester heeft ons geadviseerd een “TagesGruppenTicket” voor vijf personen te nemen. Dat is voordeliger dan drie retourtjes.

Hannover is een nieuwe en moderne stad. Het is goed te zien dat de stad zwaar te lijden gehad heeft in de tweede wereldoorlog. Het is de hele dag al zonnig en warm. In de stad is dat goed merkbaar. De mensen gaan zomers en vrolijk gekleed en de terrassen zitten vol. Wij pakken natuurlijk ook een terrasje.

Het oude Rathaus

Als we terug zijn in de haven, is het nog steeds warm. Ik besluit om de witte was in de machine te doen. Met een beetje geluk is die vanavond nog droog.

De borrel tijdens de was

Henny kookt heerlijk Mexicaans.

Dag 49, vrijdag 29 juni

We staan op tijd op, want Henny gaat vandaag terug naar huis. Ze heeft vanavond een barbecue met haar koor en dat wil ze niet missen. Ed brengt haar naar de bushalte en als hij om acht uur terug is, kunnen we meteen vertrekken. Tien minuten later varen we het inmiddels vertrouwde Mittellandkanal op.

Ed is een techneut en gaat kijken wat er nu eigenlijk met onze, af en toe lekkende, WC aan de hand is. Hij sleutelt de pomp uit elkaar en komt tot de ontdekking dat er een stuk plastic is afgebroken, waardoor een van de schroeven niet meer pakt. Vandaar het lek. Met behulp van het zo vertrouwde isolatietape onderneemt hij nog een poging om het lek te dichten, maar dat lukt niet. Bij iedere keer oppompen van spoelwater en het daarna wegpompen, ontstaat zoveel druk dat het water zelfs langs het isolatietape sijpelt. Er moet dus een andere oplossing komen. Het voetstuk van de WC moet worden vervangen. Morgen komt PJ en als hij vandaag nog ergens zo’n voetstuk kan ophalen, kan hij het morgen meenemen. Ik bel Jachtwerf Doesburg, waar de Antje Elisabeth is gebouwd is, en vraag of zij weten waar dit onderdeel te krijgen is. Els belt even later op met het goede nieuws dat dit onderdeel bij Technautics in Wormerveer opgehaald kan worden. Ik bel PJ en die zegt dat hij meteen in de auto naar Wormerveer stapt. Een uur later stuurt hij een SMS met het bericht dat hij het bewuste onderdeel heeft. Een pak van mijn hart. Twee weken zonder WC is ook niet alles. Ed en ik redden ons voorlopig wel met een lege pindakaaspot.

Gisteren schreef ik over een gierend geluid bij het ’s ochtends voor de eerste keer starten. Vanmorgen gebeurde dat weer. Jachtwerf Doesburg heb ik dit probleem voorgelegd toen ik ze toch de telefoon had.  Volgens Willem is het een startmotor probleem, dat niet acuut verholpen hoeft te worden. Er is een kleine mogelijkheid dat de motor op een dag de tweede  keer en ook daarna niet start. Ik gok er op dat we het tot Amsterdam met deze startmotor wel redden.

Om kwart over één passeren we de Kanalbrücke over de Weser. Dit is een gelijk soort verkeersknooppunt als we begin deze week ook hadden over de Elbe.

Kanalbrücke over de Weser

Om kwart voor twee leggen we aan in de jachthaven van Minden. We liggen naast een Nederlander die we deze week al vaker gezien hebben. We vertellen het WC verhaal en hij raadt meteen het merk. Hij heeft in Berlijn hetzelfde gehad. Hij heeft geen onderdeel uit Nederland laten komen, maar in Berlijn een nieuwe WC van een ander merk gekocht.

De jachthaven van Minden

Na de lunch stappen we op de fiets en gaan op zoek naar een Duitse Praxis. Ed heeft geconcludeerd dat mijn gereedschapkist niet voldoet als je een WC wil demonteren en daarna weer in elkaar wilt zetten. We vinden gelukkig wat we zoeken.

Terug op de boot beginnen we met het demonteren van de boosdoener. Niet een echt lekker karwijtje. Er komt hier en daar niet al te welriekend vocht tevoorschijn. Het lukt. Morgen als PJ er is met het nieuwe onderdeel, ga ik hem weer in elkaar zetten. Maar dat moet dan zonder Ed.

WC zonder pot

Het clubhuis van de Minden Yachtclub ziet er gezellig uit. De menu keuze voor het afscheidsdiner van Ed is beperkt. Schnitzel of Bratwurst met Matjes vooraf. Ed en ik gaan voor Matjes en Schnitzel. De clubleden die ook op het terras zitten te eten zijn gezellige mensen. Na de voetbalnederlaag van Duitsland van gisteren wordt ons een toepasselijke mop verteld. “Weet je waarom Nederlandse kinderen zulke grote oren hebben?  Ze worden door hun ouders aan de oren opgetild met het gezicht richting Duitsland en krijgen dan te horen dat ze daar ook niet kunnen voetballen”.

Terug op de boot hebben we het over de problemen met de startmotor. Ed wil er even naar kijken. Het motorluik gaat open en hij vraagt me de motor te starten. We horen het inmiddels bekende jankende geluid. De tweede en derde keer idem dito. Ed voelt aan de startmotor en ontdekt dat deze los zit. Eén van de bevestigingsbouten is verdwenen en de andere zit half los. Ze zijn op een of andere manier los getrild. Geen wonder dat de motor dan niet start. Ed gaat onder de motor op zoek naar de verdwenen bout. Helaas zonder resultaat. Hij houdt er wel een paar blauwe plekken aan over. De los zittende bout wordt door Ed vastgedraaid en daarna start de motor meteen. Met één bout de reis vervolgen vindt Ed te riskant. Ik ga morgen naar de bouwmarkt, waar we vanmiddag ook waren, om een tweede bout te kopen.

De week met Henny en Ed zit er al weer op. Het was al weer een geweldige week. Ed en ik zijn oude trouwe vrienden. Waar je ons ook neer zet, we hebben het altijd goed samen. We praten over alles en met Ed in de buurt wordt er altijd veel gelachen. Henny ken ik natuurlijk ook al lang, maar vier dagen met elkaar op de boot is toch anders dan elkaar af en toe een keer zien. Henny is een lieverd, die Ed en mij deze week verwend heeft. Henny en Ed, ontzettend bedankt.

De zesde week ging van Burg naar Minden:

-         Vaardagen          5                

-         Vaaruren            24

-         Kilometers         241

-         Sluizen               3

Dag 50, zaterdag 30 juni

Zaterdag wisseldag, poets en wasdag. Ed vertrekt om negen uur met een taxi naar het station van Minden. Hij gaat met de trein naar Wolfsburg, waar zijn auto staat, en vandaar naar Nederland.

Ik stap op de fiets en ga naar de bouwmarkt en vind de M12-30 bout, die ik nodig heb om de startmotor weer goed vast te zetten. Terug op de boot doe ik het motorluik open en ga met sleutel en bout het motorruim in. Ik kan met geen mogelijkheid het gat vinden waar ik de bout in moet draaien, terwijl ik er gisteren zeker van was, dat ik dat wist. Ten einde raad bel ik Ed in de trein. Hij vindt het lastig om het me door de telefoon uit te leggen. Minden ligt op de weg van Wolfsburg naar Nederland en hij zegt dat hij langs komt om mijn probleem op te lossen.

Poetsen heeft niet zoveel zin. Dat kan ik beter vanavond of morgen doen, nadat startmotor en WC zijn gerepareerd. Het is wel mooi “wasweer”. De bonte was is aan de beurt. Ik zet de machine aan en span de waslijn op de voorplecht.

Om half een is Ed er weer. De tweede bout om de startmoter vast te zetten zit binnen mum van tijd op zijn plaats. We drinken samen nog een kop koffie en binnen een half uur na aankomst, zit Ed weer in de auto richting Nederland.

Na de lunch ga ik met een taxi naar Minden. Ik vraag de taxichauffeur me eerst naar een internetcafÈ te brengen. Bij voorkeur in de buurt van het station, omdat ik straks PJ van de trein wil halen. Ze weet een internet-café en ik ga er naar binnen. Het is er weer één waar ik mijn USB-stick niet kan gebruiken. Gelukkig is er een ander internetcafé in de buurt, waar dat wel kan. Ik werk mijn weblog bij.

Als ik weer buiten kom, zie ik de toren van de Dom van Minden. Ik loop er naar toe. Op het Domplein tegenover de ingang van de kerk is een terras en dat lijkt een uitstekende plaats om een kop thee te drinken. Ik ga zitten, maar de bediening heeft het te druk om mij ook maar enige aandacht te schenken. Ik geniet intussen van een bruilofttafereel, dat zich afspeelt bij de ingang van de Dom. Na twintig minuten ben ik het wachten op mijn  thee zat, stap op en wandel naar het station.

Bij Dom

De trein waar PJ inzit, komt precies op tijd aan. We nemen een taxi naar de haven. We gaan eerst naar de supermarkt, die maar een paar honderd meter van de haven is, om de noodzakelijke voorraden bij te vullen.

PJ  heeft het onderdeel voor de kapotte WC in zijn tas. We gaan samen aan de gang om het ding in elkaar te zetten en zonder lekken aan de praat te krijgen. Het is een rotklus, maar het lukt. Ik bel Ed op met het goede nieuws. Hij hoeft morgen niet terug te komen.

Tot nu toe was het een reis zonder technische problemen. Deze week waren er eerst problemen met de WC en daarna met de startmotor. Alles doet het weer. Wat een geluk dat ik Ed aan boord had.

We eten pas om half tien.



Dag 51, zondag 1 juli

We hebben geen lange vaardag voor de boeg en daarom beginnen we met een rustig zondags ontbijt.

Om tien uur start ik de motor en hij doet het meteen de eerste keer. We varen de leuke haven van Minden uit. Ik heb het er twee dagen uitstekend naar mijn zin gehad. Het is een echte clubhaven, waar de leden naar toekomen om aan hun boot te poetsen, om op het dek te zitten en om ’s avonds gezellig met elkaar te eten en te drinken. Iedereen is er vriendelijk en erg gastvrij. Als passant heb ik me er erg thuis gevoeld.We gaan vandaag naar Bad Essen. Dat is een Kurort en ligt maar 35 km verder en ook aan het Mittellandkanal. De tocht verloopt voorspoedig en om kwart over een leggen we al aan in de jachthaven van Bad Essen. PJ als ervaren matroos heeft geen enkele moeite met de touwtjes.
 

Na de lunch stappen we op de fiets en gaan we naar Bad Essen, een Kurort en een leuk oud stadje. Het is mooi weer en gezellig druk. De terrassen zitten vol. Zoals gewoonlijk heb ik de USB-stick in mijn achterzak. Ik zie dat het VVV kantoor open is en ga naar binnen met de gebruikelijke vraag naar een internetcafé. Mij wordt verteld dat er bij de buren, een Gaststätte, een computer staat die ik misschien wel mag gebruiken. Wij er naar toe. PJ gaat op het terras zitten en bestelt een kop thee. Ik ga naar binnen, en inderdaad er staat een oude PC die ik mag gebruiken. Ik krijg hem echter niet aan de praat en bij PJ op het terras zitten en bestel ook thee.  Even latere komt de eigenaar naar buiten met de boodschap dat de computer het doet. Ik kan mijn weblog bijwerken.

Bad Essen

Als PJ en ik daarna op het terras onze thee opdrinken, bedenken we dat we vanavond best in deze Gaststätte kunnen gaan eten. Ze hebben TV en we kunnen dan tijdens het eten naar de EK finale Spanje-Italië kijken.

Om een uur of half acht fietsen we weer naar het stadje. Onderweg krijgen we een hoosbui. Gelukkig kunnen we schuilen onder de pui van een sportwinkel. We zijn toch nog ruim op tijd voor de voetbalwedstrijd en zien Spanje verdiend met 4-0 winnen.

Eerst eten, daarna voetbal