Dag 29 t/m 31

Dag 29, zaterdag 9 juni

Het is al weer wisseldag. We beginnen met de wekelijkse schoonmaak. Rob kiest voor de buitenkant en ik neem de binnenkant voor mijn rekening.

Gisteren hebben we iemand gevraagd of er WIFI in Parchim is.

Hij verwijst ons naar de bibliotheek, maar die is op zaterdag gesloten. Het wordt dus weer een Spielhalle. Deze keer mag ik gelukkig mijn USB-stick weer gebruiken en kan ik mijn weblog bijwerken.

Om twee uur arriveren Tineke en Eric, de bemanning voor de komende week, uit Nederland. We eten met z’n allen een broodje en om drie uur zwaaien we Rob uit als hij met de auto van Tineke en Eric richting Nederland vertrekt.

De nieuwe bemanning

Rob en ik hebben een prima week gehad. We zijn niet van die grote praters, maar we hadden toch steeds weer tot een gesprek. Rob had het vak van matroos en tweede stuurman al snel onder de knie. Zijn diploma aan het eind van de week was dan ook meer dan verdiend. Zijn kookkunsten, met name van asperges, blijven me zeker bij. Rob, ontzettend bedankt.

De vierde week van Lauenburg naar Parchim:

-        Vaardagen 5

-        Vaaruren 30

-        Kilometers 189

-        Sluizen 14

Een groep mannen van de kegelclub uit Lübz heeft haar jaarlijkse uitje en maakt een boottocht. Zij leggen voor ons aan. Een van hen komt naar me toe en vraagt of hij de boot, die hij erg mooi vindt, ook van binnen mag bekijken. Ik vind dat natuurlijk goed en even later krijgen we bezoek van drie “oh en ah” roepende mannen. Als entree hebben ze zes flessen lokaal Lübzer Pils meegenomen.

Aan de andere kant van het water zijn ze al de hele dag bezig met het opbouwen van een tent en een Bier- en Bratwurst Stube, waar de voetbalwedstrijden van het EK worden uitgezonden. Om zes uur als Nederland tegen Denemarken speelt, wordt de apparatuur getest en kunnen we delen van de wedstrijd volgen. Soms is er beeld, dan kijkt Eric met de verrekijker en soms is er geluid, zodat we alles goed kunnen horen. De uitslag, verliezen met 1-0 brengt gemengde gevoelens teweeg. Eric en Tineke, die in Denemarken hebben gewoond, zijn minder teleurgesteld dan ik.

Om acht uur arriveert Petra, een nichtje dat in  Duitsland woont en onderweg is van Hamburg naar Itzehoe. Ze blijft slapen en vaart morgen gezellig een dag mee. Omdat ik het allemaal zo leuk vind, gaan we eten in de Stadtkrug van Parchim.

Im Stadtkrug

Parchim bij nacht

Dag 30, zondag 10 juni

Omdat we een behoorlijk lange etappe voor de boeg hebben, vertrekken we al om kwart voor negen. Volgens de planning moeten we naar Plau, maar als het een beetje tegen zit bij de vijf sluizen die we vandaag door moeten, lukt dat niet.

Om kwart over tien komen we bij de zelfbedieningsluis van Neuburg. Voor Tineke en Eric en natuurlijk ook voor Petra de eerste sluis van deze week. Vóór ons aan de wachtsteiger ligt een boot met zes mensen uit Bayern. Eén van hen geeft ons ongevraagd, maar wel op een heel vriendelijke manier, “sluisles”. Hij heeft een goede tip. Gebruik in de sluis als je bij een trap ligt niet een touw, maar gebruik de pikhaak. We varen de sluis in en als de boot met de achterkant een beetje van de sluismuur gaat, pakt Tineke de pikhaak. Ze haakt deze echter niet aan de trap, maar aan de “rode stang”, tot ontsteltenis van de Bayerische instructeur. De sluisoperatie komt tot stilstand. Om deze weer op te starten moet er via een praatpaal contact gelegd worden met een controlekamer. Maar daarvoor moet Tineke een meter of vier de trap op klauteren. De man aan de andere kant van de lijn reageert niet al te blij, maar zorgt er wel voor dat het goed komt.

Tineke bij de rode stang

Om half twaalf zien we voor ons een boot die ineens dwars op het water komt te liggen. We maken de eerste “bijna noodstop” van deze reis.

Om half twee komen we bij de sluis van Bobzin, de sluis met een verval van meer dan zeven meter, het grootste verval van de Müritz-Elde-Wasserstrasse. Volgens het boek is het een bediende sluis, maar het is een zelfbedieningsluis. We gaan er zonder problemen doorheen. Na de sluis was ons een “Wasserwanderplatz” beloofd, maar die vinden we niet. We lunchen met een boterham uit het vuistje.

Tineke en Petra in de sluis van Bobzin 

Om half vier, na de vierde sluis van vandaag, waar we alweer snel doorheen zijn, stoppen we voor koffie en om Petra uit te zwaaien. Zij moet morgen weer werken en gaat op de fiets terug naar Parchim en vandaar met de auto naar huis.

Petra gaat weg op de fiets

Plau is niet ver meer en we besluiten door te varen. De sluizen waren ons vandaag goed gezind. Om kwart over vijf zijn we bij de boulevard van Plau, waar we worden begroet door een enthousiaste havenmeester. We liggen bij een restaurant, waar we al etend vanaf de boot de EK wedstrijd Italië-Spanje kunnen volgen.

De voetbrug van Plau

En de haven

We wandelen het stadje in. Ondanks het mooie weer is net als andere Duitse stadjes, ook Plau ’s avonds na negen uur uitgestorven.

Dag 31, maandag 11 juni

Vandaag is het Eric’s dag. Het begint al vroeg. Hij is zijn tandenborstel vergeten en gaat er al vroeg op uit om er een te kopen. Hij heeft geluk. De apotheek is om half acht open gegaan en die verkoopt zijn lieveling tandenborstel en tandpasta. Als we nog niet lang onderweg zijn wordt hij gebeld door een vriend. Het clubje waarmee ze spelen in de Staatsloterij, heeft een mooie prijs gewonnen. Zijn dag kan niet meer stuk.

We vertrekken om kwart voor negen en beginnen aan een dag met veel en heel mooie meren. We steken de Plauer See over, komen op de Petersdorfer See en gaan dan via de Recken de Malchower See op. Het is mooi weer, bijna windstil, niet druk op het water, we zien veel vogels en we genieten.

We zien vandaag net als gisteren heel veel boothuizen. Het zijn vaak slecht uitziende gebouwtjes, waar een boot in ligt en waar de eigenaar binnen een zitje heeft. Ze doen me denken aan huisjes die in Jakarta boven het water hangen. Zo te zien dateren ze van voor de “Wende”. Er waren toen dus mensen die een boot hadden en in dit mooie gebied op vakantie gingen.

Varen in Duitsland en het passeren van sluizen en bruggen is gratis. Alleen op een stukje kanaal tussen Otterndorf en Bad Bederkesa hebben we acht Euro betaald. Vandaag bij de draaibrug van Malchow staat een man met een emmertje aan een hengel. We hebben nergens gelezen dat er hier betaald moet worden of hoeveel dat moet zijn. Tineke stopt twee Euro in emmertje. De man lijkt tevreden. Was dit leegaal of hebben we te maken met een handige ZZP-er.

We stoppen bij de Wasserwanderrastplatz van Malchow en brengen een bezoek aan de Klosterkirche. Er is ook een orgelmuseum. Van het klooster is niets meer over. De kerk staat in de steigers.

Die Klosterkirche

Om elf uur varen we verder. Van de Malchower See komen we op de Fleesenesee, via het Göhrenerkanal op de Kölpinsee en via het Reekkanal bereiken we  de Binnenmüritz.

Om half één varen we De Müritz op. “Die Königin der deutschen Seen”. We moeten dit grootste meer van Duitsland oversteken om in Rechlin te komen, het doel voor vandaag. Onderweg stoppen we voor de lunch in Klink, een dorp met een enorm kasteel, dat als “Erhölungsort” wordt gebruikt.

Om drie uur is de oversteek gemaakt en varen we de Kleine Müritz op. Even later, om half vier, leggen we aan in de haven van Rechlin. 

Rechlin 

Het deel van Rechlin waar wij zijn, ziet er liefelijk uit. Het heeft niets van de zware luchtvaart industrie die er voor de tweede wereldoorlog was. In het restaurant in de haven is WIFI en er wordt EK voetbal uitgezonden. Daarom eten we daar in plaats van de geplande Bratwurst met sla op de boot. Dat komt morgen wel.