Dag 52 t/m 54

Dag 52, maandag 2 juli

Om kwart over negen vertrekken we en varen we het Mittellandkanal weer op. Drie uur later varen we het Stichkanal Osnabrück op en om kwart voor één leggen we aan in de haven van Osnabrück.

Bij Osnabrück

Je zou denken dat de haven van Osnabrück een beetje in de buurt van de stad ligt. Het tegendeel is waar. Naar het centrum is een kilometer of 15. We hebben geluk. Op een kilometer van de haven is een station en vandaar gaat er elk uur een trein naar de Altstadt.

Na de lunch vertrekken we meteen. De Altstadt van Osnabrück is echt de moeite waard. Een marktplein met een Rathaus, dat dit jaar 500 jaar oud is, een mooie waag en een indrukwekkende, honderden jaren oude Evangelische Kirche. Een paar honderd meter verder op staat een al even indrukwekkende katholieke Dom.

We gaan terug met de trein en van het station fietsen we door naar het dichtstbijzijnde dorp om boodschappen te doen. We eten op de boot en genieten van een mooie zomeravond in de natuur.

Dag 53, dinsdag 3 juli

PJ gaat al vroeg naar de bakker en komt terug met heerlijke bruine broodjes. Na het ontbijt halen we de fietsen aan boord, en loop ik zoals elke morgen de checklist af. Om half tien varen we weer op het Stichkanal Osnabrück, maar nu de andere kant op dan gisteren. We moeten terug naar het Mittellandkanal. Daar zijn we een goed half uur later en we zetten weer koers naar het westen.

Op het Mittellandkanal is veel beroepsvaart. PJ leest in een van de vaarboeken dat er ongeveer 19.000 vrachtschepen per jaar door komen. Als deze schepen zwaar beladen zijn, dan varen ze een stuk minder snel dan wij. De kruissnelheid van de Antje Elisabeth is ongeveer 11 km per uur, terwijl die zwaar beladen schepen maar 8 km per uur gaan. Als we voldoende zicht hebben kunnen we inhalen. Het is gebruikelijk dat je dan via marifoon kanaal 10 toestemming vraagt om te passeren. Ik gebruik dan ongeveer de volgende tekst: Sportboot Antje für “naam schip”, kan ich an Backbordseite überholen? Als antwoord krijg ik dan meestal: Ja bitte! Na het inhalen bedank ik ook weer via de marifoon en wensen we elkaar een goede reis.

Om half één varen we de Alte Fahrt bij Hörstel op. Ik heb gelezen dat daar midden in de natuur mooi ligplaatsen zijn. Het ligt er vol met vaste gasten. Er zijn geen plaatsen voor passanten.

We gaan terug naar het Mittelland kanaal en vier kilometer verder zijn we aan het eind van dit, voor ons 323 km lange kanaal. Het is een kanaal met veel lange rechte stukken en af en toe best een beetje saai. Al met al heb ik toch van genoten. De plaatsen de we aangedaan hebben zijn absoluut een bezoek waard en de natuur op de oevers met een grote verscheidenheid aan begroeiing en veel bloeiende planten is vaak erg mooi.

Om één uur varen we in zuidelijke richting het Dortmund-Ems-Kanal op. Na ongeveer een kilometer zien we een Sportboot-Liegestelle. Daar leggen we om kwart over één aan. Er zijn geen voorzieningen zoals elektriciteit en water, maar daar kunnen we wel een dagje zonder. We hoeven ook geen liggeld te betalen.

 

We stappen op de fiets om te kijken of er in een van de naburige dorpen een bank is waar we kunnen pinnen. We hebben geen geluk. Een supermarkt zien we ook niet. Die hebben we ook niet nodig, wanr we hebben nog genoeg proviand aan boord. Morgen in Münster zien we wel verder.

Dag 54, woensdag 4 juli

Vandaag willen we naar Münster. Omdat ik geen idee heb hoe druk het daar is in de haven, besluiten we vroeg te vertrekken. Om kwart over acht varen we weer op het Dortmund-Ems-Kanal.

Het water in het kanaal is opvallend schoon. Door de zon krijgt het bovendien bijna die mooie blauw groene kleur van de Middellandse Zee.

Om hals teaalf arriveren we bij de sluis van Münster. Het is er erg druk met vrachtschepen. En omdat die voorgaan, kunnen we pas de derde keer mee. Om kwart over een mogen we naar binnen en een kwartier later zijn we er ook al weer uit.

Het stuk tussen de sluis en Münster lijkt wel een zwembad, waar wij doorheen mogen varen. Links en rechts van het water zien we honderden, voornamelijk jonge mensen in bikini of zwembroek. Kanaalzwemmers zijn er ook

 

Om twee uur leggen we aan in de Stadthafen van Münster. In mijn Nederlandse boek “De Noord-Duitse Binnenwateren” staat over deze haven dat er behalve water en elektriciteit geen voorzieningen zijn. In mijn Duitse boek “Vom Rhein zur Nord- und Ostsee” staat dat er geen voorzieningen zijn. Mijn Duitse boek heeft gelijk. Dan maar twee dagen zonder stroom en water. Toen Annelies en ik in 2009 in Lyon lagen hebben we het drie dagen zonder gedaan.

Vanavond is het misschien wel de eerste zwoele zomeravond in Münster. Dat merken we en we zien het voor onze neus. Het is één groot feest.

De Stadthafen van Münster is een doodlopend stuk kanaal van ongeveer dertig meter breed. Aan de noordkant staan nieuwe gebouwen met appartementen en kantoren. Op de begane grond van deze gebouwen zijn cafés, bars en restaurants en er is zelfs een heuse beach club. Het is overal stampvol en zo te zien worden deze gelegenheden bezocht door nette mensen met een redelijk gevulde portemonnee. Wij gaan daar natuurlijk ook zitten met een biertje en zien aan de overkant de Antje Elisabeth liggen.

De ene kant

En de andere

Aan de waterkant staan stenen banken en die vol zitten met nette mensen, die misschien een iets dunnere portemonnee hebben en hun eigen bier of wijn meebrengen. De zuidkant is nog niet ontwikkeld en daar staan oude niet meer in gebruik zijnde pakhuizen, ligt een oud stuk spoorrails en er staat een verroeste havenkraan. Wij liggen aan de zuidkant en zien de hele middag en avond een bont gezelschap voorbijkomen. Junks, zwervers en lege flessen verzamelaars, maar toch vooral studenten, heel veel studenten. Ze zitten in het gras of op de rails en lopen van tijd tot tijd even weg om een nieuwe voorraad bier of een pizza te halen. Als wij zitten te eten krijgen we gezelschap van leden van een zwemclub. Ze gaan achter de boot het water in en zwemmen in hoog tempo de haven op en neer. Dat is al gauw een paar kilometer. Het zijn jongens en meisjes van in de twintig en als ze, na nog een paar sprintjes getrokken te hebben, zijn uitgezwommen, is er het gebruikelijke tafereel van moeilijk aankleden met een baddoek om je lijf gewikkeld. Stel je voor dat iemand wat ziet.

Als wij tegen twaalven naar bed gaan, heb ik het gevoel dat we de eersten zijn. Het feest van de zwoele avond in Münster is nog lang niet afgelopen.