Dag 42 t/m 46

Dag 42, vrijdag 22 juni

Omdat we gisteren doorgevaren zijn naar Burg, hebben we vandaag een extra vrije dag. We pakken de fiets en gaan eerst op zoek naar het station, zodat we weten waar dat is als Annelies morgen met de trein terug naar Nederland gaat.

Daarna gaan we het leuke stadje in. We wandelen over de markt en door het gezellige winkelstraatje. Het wemelt er van de “Eiscafes”. Je kunt daar gelukkig ook gewoon koffie drinken en dat doen we heerlijk op een terras in de zon.

Burg, torenstad

Vervolgens natuurlijk op zoek naar internet. De havenmeester was daar gisteren al niet erg optimistisch over. We gaan eerst naar de VVV, maar die is er helaas niet meer. Bij een boekhandel aan de overkant van waar de VVV had moeten zijn, hoor ik dat er een bibliotheek in Burg is en dat daar misschien wel internet is. We vinden de bibliotheek en ze hebben internet. Ik heb vanmorgen de USB-stick in mijn achterzak gestopt en kan mijn weblog bijwerken.

Van de havenmeester heb ik een kaart van Burg gekregen en hij heeft daar op aangewezen waar de dichtstbijzijnde supermarkt is. Het is vandaag niet mijn kaartleesdag. We komen niet bij de supermarkt, maar fietsen wel een mooi stuk door en rond Burg.

Het is al weer de laatste dag van onze week samen. Jammer, we moeten het weer drie weken zonder elkaar doen. We hebben een heerlijke week gehad en als bemanning waren we een topkoppel.

’s Avonds hebben we ons afscheidsdiner in de herberg van Burg.

De zesde week ging van Oranienburg naar Burg:

-         Vaardagen          4                

-         Vaaruren            21

-         Kilometers         161

-         Sluizen               4

Dag 43, zaterdag 23 juni

Het is poets- en wisseldag. De zon schijnt en er staat een lekker windje. Ideaal weer voor de bonte was.

Als we om half elf zo’n beetje klaar zijn, zie ik een taxi aankomen, waar Er en Henny uitkomen. Zij zijn de bemanning voor de komende week. Ze zijn gisteren uit Nederland vertrokken en hebben in Wolfsburg geslapen. Vandaar zijn ze vanmorgen met de trein naar Burg gekomen. We drinken samen koffie en daarna gaan we met z’n allen lopend naar het station om Annelies uit te zwaaien. Zij gaar met een regionale trein naar Magdenburg en vandaar met de ICE naar Amersfoort. In Amersfoort haalt Eric haar met onze auto op, waarmee ze dan naar Amsterdam gaat.

Oude en nieuwe bemanning

Op weg naar Amsterdam

We zijn weer aardig door onze proviand heen en daarom gaan Henny, Ed en ik boodschappen doen bij de supermarkt die ik gisteren niet kon vinden. Vandaag is dat geen probleem, van het station loop je er makkelijk naar toe. Met twee rugzakken vol etenswaren en drank en ook nog een zak aardappelen in de hand, lopen we terug naar de Antje Elisabeth.

We hebben een rustige middag met af en toe een stortbui. De was is gelukkig droog voor het begint te regenen. Tijdens de thee en de borrel geef ik Ed mijn cursus voor lichtmatroos. Hij is er helemaal klaar voor.

’s Avonds kookt Hennie een heerlijk drie gangendiner.

Dag 44, zondag 24 juni

De eerste vaardag van Henny en Ed. We varen om negen uur het Elbe-Havel-Kanal op.

Tegen tienen naderen we sluis Hohenwarthe. Deze sluis met een verval van maar liefst 18,5 meter maakt deel uit van misschien wel het meest spectaculaire waterweg knooppunt van Europa. Hier gaat het Elbe-Havel-Kanal over in het Mittellandkanal, dat veel hoger ligt en gaat vervolgens het Mittellandkanal over de Elbe met een aquaduct, dat bijna een kilometer lang is. Om kwart over elf zijn we er voorbij. Indrukwekkend.

Sluis Hohenwarthe van buiten

En van binnen

Het Mittellandkanal is een breed kanaal dat geschikt is voor grote binnenvaartschepen. Die komen we dan ook regelmatig tegen, ook al is het zondag. Verder is het geen bijzonder of mooi water om overheen te varen. We zien weinig pleziervaart. Dat zal wel iets met het weer te maken hebben. Dan regent het, dan schijnt de zon, dan steekt de wind op en even later is het weer windstil. Het is gelukkig niet koud en daarom houden we de korte broek aan.

Om half twee varen we de haven van Haldensleben binnen, een mooie ruime haven, die lang niet vol is.

Ik heb al een paar dagen problemen met de vuilwater afvoer. De pomp doet het, want die kun je horen en je ziet ook afvalwater naar buiten komen. Maar de meter waarop je kunt aflezen of de tank geleegd moet worden blijft vaak in de zelfde stand (bijna vol) staan. Ed en ik besluiten de tank een keer extra door te spoelen. We proberen hem eerst leeg te pompen, vullen hem daarna helemaal met water uit de kraan op de wal en pompen hem daarna weer leeg. Het resultaat is bemoedigend. De meter staat op “tank leeg”. Morgen zien we verder.

Henny en Ed wandelen het typisch Oost Duitse stadje in. Daar valt op zondagmiddag weinig te beleven. Omdat het weer er niet beter op wordt, zie ik af van een bezoek aan Haldensleben. Terwijl het buiten regent, hebben we een gezellige avond in de kuip.

Dag 45, maandag 25 juni

We varen om negen uur de haven uit het Mittellandkanal weer op. Ed houdt van orde en netheid en geeft daarom de boot van buiten een schoonmaakbeurt. Door de regen van gisteren is er in het gangboard nog al wat vuiligheid blijven zitten. Even later glanst de Antje Elisabeth weer.

Het Mittellandkanal is een saai kanaal met vooral lange rechte stukken en eentonige oevers, waarop nauwelijks iets interessants te zien valt. We hebben vandaag geen sluizen en daarom is het een dag van doorvaren. Met de toerenteller op 2000 moeten we de geplande 53 km naar Wolfsburg in een uur of vijf kunnen overbruggen. Ed en ik wisselen elkaar achter het roer om het uur af.

Om één uur passeren we de grens tussen het vroegere Oost- en West Duitsland. Er is niets meer van de oude grens te zien.

Om twee uur meren we aan in de haven van Wolfsburg, die naast het voetbalstadion en de Volkswagen fabrieken ligt. Het is er druk en er liggen veel Nederlanders. Als we nog maar net vastliggen, komt er een hoosbui. Met een broodje in de kuip blijven we lekker droog.

Dehaven van Wolfsburg

Even later, tussen twee buien door, sluit ik de walstroom aan. De buurman is bezig water te tanken. De druk van het water in de haven is zo hoog dat de slang alle kanten opvliegt. Natuurlijk ook naar mij. Heb ik toch nog een nat pak. Dat droogt wel weer op.

Gisteren schreef ik over de problemen met de vuilwatertank. Vandaag staat de meter weer als vanouds in de “tank bijna vol stand”. Komende winter moet daar naar gekeken worden.

Het enige andere technische probleem met de boot, is het doorspoelen van de WC. Vanaf de geboorte van de Antje Elisabeth in 2007 zijn er al problemen met de WC. Hij is zelfs al een keer vervangen. Deze reis lekt het soms bij het doorspoelen. Ik kan je zeggen dat het vocht dat dan tevoorschijn komt niet lekker ruikt. Om dit vocht op te vegen heb ik een keukenrol in het toilet gelegd. Als het al te erg stinkt spuit ik er wat Eau de Parfum op. Ik heb de tekening van de WC erbij gepakt, maar daar word ik geen wijs uit. Ook dit probleem moet in de winter aangepakt worden.

Henny en Ed gaan naar Wofsburg om boodschappen te doen. Later in de middag stappen Ed en ik op de fiets en doen een rondje Autostadt en Wolfsburg. Wolfsburg is een moderne en nieuwe stad, waar alles overheerst wordt door Volkswagen. Morgen op mijn vrije dag ga ik het allemaal bekijken.

In  de haven is een restaurant. De havenmeester vertelt dat daar een Italiaan heerlijk kookt. We gaan er naar toe en het is heerlijk.

Dag 46, dinsdag 26 juni

Vandaag is een vrije dag. Ed en Henny zijn vanmorgen om zes uur naar Nederland vertrokken. Vandaag studeert hun zoon Iwan af als registeraccountant aan de universiteit van Nijenrode. Ik vind het logisch dat ze daar bij willen zijn. Morgenochtend komen ze terug.

Ik heb nog genoeg schone kleren, dus er hoeft niet gewassen te worden.

Dat komt goed uit, want het is niet echt “wasdroog” weer.

Na het ontbijt ga ik lopend naar Autostadt. Dat is een indrukwekkend expositiecentrum, waar alle mogelijke onderdelen van het Volkswagen concern getoond worden. Van Skoda via Seat en Volkswagen naar Audi, Bentley en Lamborghini. En dan vergeet ik er nog een paar. Ik maak ook een tour door de fabriek, waar 50.000 mensen werken en 3600 auto’s per dag worden geproduceerd. De tour is korter dan normaal, omdat we de ruimtes, waar de prototypes van de nieuwe Golf gemaakt worden, niet in mogen. In een andere grote hal is niet veel te zien, omdat daar de productielijn voor deze nieuwe Golf gebouwd wordt. Jammer, maar al met al is een bezoek aan  Autostadt absoluut de moeite waard.

Een Porche (Kever?) uit 1938

In goud met diamanten

Na de lunch stap ik op de fiets om Wolfsburg wat beter te bekijken. Er is werkelijk niets van historische waarde te vinden. Wel kom ik langs een kroegenstraatje en ook zie ik een paar leuke restaurants. Daar ga ik vanavond maar eens kijken. In een wandelgebied met werkelijk alle mogelijk denkbare winkels zie ik een internetcafé. Ik heb mijn USB-stick bij me en werk mijn weblog bij. 


Op de kaart van Wolfsburg zie ik een wijk die er, aan de namen te zien, wat ouder uit ziet. Ik stap weer op de fiets en ga er naar toe. Met wind tegen valt dat niet mee. Maar ik word beloond. Na acht kilometer kom ik in Fallersleben, geen wijk van Wolfsburg, maar een leuk oud klein stadje met leuke straatjes en terrassen. Het is vandaag wel droog, maar toch geen weer om ergens te gaan zitten.


Aan het begin van de avond fiets ik naar het uitgestorven kroegenstraatje. In de avondzon drink ik een biertje. De restaurants zijn om de hoek op een pleintje dat toepasselijk "Piazza Italia" heet. Van de drie restaurants kies ik "Florenza" uit, omdat dat tong in witte wijnsaus op het menu heeft staan. De eigenaar wil helemaal niet dat ik tong eet, want hij heeft verse zwaardvis in huis. Daar heb ik geen zin in en dus blijft tong voor mij. Hij lijkt niet blij, maar accepteert het. Ik denk er over om op te stappen, maar ik heb al een glas wijn voor mijn neus staan en dus blijf ik. Daar heb ik geen spijt van, want de tong is heerlijk.

Uitgestorven