Dag 55, donderdag 5 juli
We hebben een rustdag in Münster. Het is een mooie
stad met een fraai gerestaureerd centrum. Het is ook een studentenstad met
opvallend veel fietsen. Af en toe waan ik me in Amsterdam. En een
fietsvriendelijke stad. De binnenring is geen autoweg, maar een fietspad door
een aangelegde bosrand.
We wandelen door de Altstadt en gaan eerst op zoek
naar de Dom. Die is gesloten in verband met een verbouwing en daarom lopen we
door naar de “Ueberwasserkirche”. PJ ziet meteen familiebanden met Lidy. Ik
vind het een mooie kerk en omdat er echte kaarsen zijn, steek ik er een aan
voor Ali. We komen via het Alte Rathaus en de Clementskirche, een wanstaltig “barokjuweel”,
op een van de vele pleinen met terrassen, waar we een broodje eten. Daarna een
bezoek aan een wat tegenvallend Picasso Museum en een fietstocht naar het
Schloss van Münster.
|
Het Alte Rathaus |
We gaan terug naar de haven, waar we net als
gisteren, genieten van alles wat er om ons heen gebeurt. Gisteren noemde ik de
“flessenverzamelaars”. Het lijkt een min of meer georganiseerde groep mannen,
die om de beurt in een soort ploegendienst langs de haven lopen op zoek naar
lege bierflessen, waar statiegeld op zit. De vele studenten die er zijn, werken
hieraan mee door de lege bierflessen niet mee naar huis te nemen, maar te laten
liggen voor deze verzamelaars.
Ik doe er ook aan mee. Voordat ik naar bed ga, leg
ik onze lege bierflessen in het gras voor de “flessenverzamelaar” van dienst.
Dag 56, vrijdag 6 juli
Als we opstaan zijn, zoals verwacht, de lege
bierflesjes verdwenen.
Gisteren heb ik nog eens goed naar de kaart
gekeken en heb ik bedacht dat de voor
vandaag geplande stop in de haven van Datteln geen goede keus is. We besluiten
door te varen tot het Wesel-Datteln-Kanal.
O)m half negen varen we het Dortmund-Ems-Kanal op.
Het lijkt wel of het weer is omgeslagen. Het waait en aan de hemel verschijnen
dreigende wolkenpartijen. Om half één, als we de sluis van Datteln invaren regent
het ook. We gaan er snel doorheen en hetzelfde geldt voor de sluis van Ashen.
Om twee uur varen we Marina van Flaesheim binnen.
Ik zie een fecaliënpomp aan het begin van de haven. Dat gebeurt niet vaak en ik
besluit om onze vuilwatertank eindelijk eens op een legale manier te legen. Helaas,
de pomp doet het niet. De havenmeester vertelt later dat ze het apparaat al zes
jaar hebben en dat het in die tijd pas dertig keer gebruikt is. Niemand wil
zich blijkbaar aan de wet houden. Ik ook niet meer. Ik heb het vandaag
geprobeerd.
Marina Flaesheim ligt in “the middle of nowhere”.
De dichtstbijzijnde supermarkt is tien
tot vijftien kilometer fietsen. Omdat ik dat Roy en mij morgen niet zie
doen, bel ik Ingrid in Nederland met de vraag of Roy morgen boodschappen voor
het weekend wil meenemen.
|
Mooi Faesheim |
Om de spieren soepel te houden, fietsen we naar een
van de naburige dorpen. Er is inderdaad geen winkel van enige betekenis te
vinden. Daarna storten we ons op het terras van de Marina, met uitzicht op een
prachtig stuk natuur. Na de regen van vanmiddag, genieten we weer van een
zwoele zomeravond. PJ en ik eten op dat terras ons afscheidsdiner, omringd door
veel en gezellige vaste gasten.
De week met PJ zit er al weer op. Het was als
vanouds. We gaan ontspannen met elkaar om, maar voeren ook lange gesprekken.
Met PJ kan ik nog vele weken
doorvaren. PJ, ontzettend bedankt.
De achtste week ging van Minden naar Flaesheim:
De
achtste week ging van Minden naar Flaesheim:
-
- Vaardagen 5
- - Vaaruren 21
- - Kilometers 205
- Sluizen 3
Dag 57, zaterdag 7 juli
Het is wisseldag en de zon schijnt. Ik draai eerst
de witte en daarna de bonte was. Het zijn de laatste twee wassen van deze reis.
Volgende week weer in de machine thuis
in Amsterdam. Ik heb in het
verleden veel onaardige dingen gezegd over de wasmachine aan boord. Deze reis
heeft ze het geweldig gedaan. Ze mag blijven.
|
De was in Faesheim |
PJ neemt de buitenkant van de Antje Elisabeth voor
zijn rekening. Na twee uur glimt ze weer. PJ heeft eerder deze week een etmaal
lang de batterij van de handstofzuiger opgeladen. Daarmee ga ik de binnenkant
te lijf en tot mijn grote verbazing is de batterij niet binnen een kwartier
weer leeg. Het stofzuigertje wordt door mij in ere hersteld.
Roy arriveert om drie uur en een half uur later
vertrekt PJ richting Nederland. Roy komt tot de ontdekking dat hij de tas met
lekkere dingen in de auto heeft laten staan. Hij belt meteen naar PJ en die is
om vier uur al weer terug met die tas. ’s Avonds komt PJ tot de ontdekking dat
hij een paar dingen in de kluis heeft laten liggen. Jammer voor hem, maar leuk
voor mij. Hij komt nu volgende week zaterdag naar Peek om Roy en mij te
verwelkomen.
|
Vertrekkende bemanning
|
|
Nieuwe bemanning |
Het is een prachtige dag en we zitten heerlijk
buiten op het terras. We eten op de boot. Roy bereidt het eerste culinaire
hoogstandje van deze week.
Dag 58, zondag 8 juli
Als we om negen uur vertrekken, barst er een enorme
regenbui los en die houdt een poos aan. We varen het Wesel-Datteln-Kanal op en
zien de lichten van sluis Flaesheim. We mogen meteen naar binnen en zijn er om
kwart over negen al weer uit. Roy met een nat pak. En dat bij zijn eerste
sluis. In 2009 was Roy er ook bij, maar toen tijdens een etappe over de
Middellandse Zee en daar zijn geen sluizen.
We hebben vandaag vier sluizen en gaan een meter of
dertig naar beneden naar het niveau van de Rijn. Na de vierde sluis kent Roy
alle kneepjes van het vak. Dat het daarbij af en toe hard regent, deert hem
niet.
Even na drieën verlaten we het Wesel-Datteln-Kanal
en varen we de Rijn op. Dat is ander water dan de kanalen van de afgelopen
weken. Het waait hard, het regent dat het giet, er zijn golven als op de
Middellandse Zee en door de stroom mee varen we zeventien in plaats van de
gebruikelijke elf kilometer per uur.
Vandaag doen we maar een klein stukje Rijn. Om half
vier varen we in de stromende regen de jachthaven van Wesel binnen.
|
Wesel |
We drinken een afscheidsborrel met Angel en Martin
uit Enkhuizen. Ze zijn ook op de terugweg en we hebben elkaar sinds Wolfsburg
regelmatig gezien.