Dag 33 t/m 35

Dag 33, woensdag 13 juni

We hebben een vrije dag in Fürstenberg. De zon schijnt en er staat een lekker briesje. Ideaal voor de was. Ik draai een witte en een bonte was en aan het eind van de middag ligt alles weer droog in de kast.

Haven van Ravensbrück

Tineke en Erik ontdekken in de stad dat er bij de VVV een computer staat, die ik mag gebruiken. ‘s Middags werk ik daar mijn weblog bij en check mijn mail.

We gaan op de fiets naar Ravensbrück, in de tweede wereldoorlog een vrouwen- en kinderkamp. Erg indrukwekkend.

Kamp Ravensbrück

’s Avonds kijken we in de “Boothalle” naar de EK voetbalwedstrijd tussen Nederland en Duitsland. Nederland verliest met 2-1. De buurman van de boot naast ons biedt ons als troost een glas Aquavit aan. Hij geeft me de naam van de haven, waar hij in Berlijn ligt. Volgende week maar eens kijken of ik die kan vinden. Hij suggereert om in Berlijn vanwege het drukke verkeer op het water niet van haven te veranderen. Met openbaar vervoer kunnen we volgens hem overal naar toe.

Dag 34, donderdag 14 juni

We worden wakker met een stralende zon aan de hemel. Het lijkt, voor het eerst na een weken, weer voor de korte broek. Ik trek daarom enthousiast mijn korte broek aan. Na het ontbijt verdwijnt de zon en wordt het meteen een stuk frisser. Voordat we bij de sluis van Bredereiche zijn, heb ik de lange broek en mijn trui al weer aan. Het blijft wel droog dus al met al een prima dag om te varen.

We vertrekken om kwart voor negen en steken de Schweidtsee recht over en varen de Havel op. Als we daarna ook de Stolpsee oversteken, komen we op een werkelijk prachtig stuk water. De Havel is een kanaal, maar kronkelt als een rivier dor het landschap. Bij het kanaliseren is het karakter van de rivier behouden gebleven. We zien veel bos, maar ook uitgestrekte weilanden met af en toe kuddes koeien. Een klein stiertje heeft moeite zijn moeder bij te houden. Als we de haarspeldbochten uitkomen, zien we regelmatig picknickplekken. Er wordt in dit deel van Duitsland ook veel gefietst en gewandeld. 

Erik gaat ’s morgens naar de bakker en als hij dan wat lekkers voor bij de koffie ziet, kan hij dat niet laten staan. Vandaag krijgen we rabarbertaart bij de koffie. Omdat de Duitsers niet van kleine stukjes houden, hoeven we voorlopig niet te eten. Om twee uur stoppen we pas voor de lunch. We liggen in Burgwall bij het vroegere veerhuis.

Ook vandaag zien we vreemde objecten op het water. Het meest bijzondere is een vlot met daarop een camper. Rob, die vorige week aan boord was, en zijn vrouw Lidewij trekken enthousiast met hun camper door Europa. Rob vond het varen ook leuk. Het combineren van beide is dus mogelijk in Duitsland.

Camper op het water

Om kwart voor vier komen we aan in de Stadthafen van Zehdenick. We worden welkom geheten door een uiterst vriendelijke vrouwelijke havenmeester. We krijgen een plaats aangewezen waar we met de neus bijna in het havenkantoortje komen te liggen. Als ik ons later ga aanmelden, vertelt ze dat haar man en zij deze haven gekocht hebben in 1973. In die tijd was er ook een restaurant bij. De haven was privé bezit, maar het restaurant was 50/50 met de staat. Zo ging dat vroeger in de DDR.

Bijna binnen

Dag 35, vrijdag 15 juni

We vertrekken om negen uur. De lichten van de sluis in Zehdenick staan op groen en we kunnen dus meteen naar binnen varen. Om kwart over negen zijn we er al weer uit en varen we het Vosskanaal op.

Brug van Zehdenick 

Het Vosskanaal is niet te vergelijken met de schoonheid die we de afgelopen dagen hebben gezien. Het is een kanaal met lange rechte stukken en eenzijdig groen beplante oevers.

Als we om half elf de zelfbedieningsluis van Bischofswerder binnenvaren, spring het licht op rood terwijl we nog net niet binnen zijn. Stoppen kan niet meer. Gelukkig gaan de sluisdeuren niet dicht als we daar tussendoor varen. Eenmaal in de sluis gaan de deuren nog steeds niet dicht. Een van de bemanningsleden van de boot voor ons heeft aan de groene hendel getrokken voordat iedereen binnen was. Als aan die hendel getrokken wordt, springen de lichten automatisch op rood. Als iemand zoals ik vervolgens door rood licht vaart, stopt het hele systeem. Gelukkig is er iemand van de Deutsche Wasser und Schiffartdienst in de buurt. Hij vertelt dat door nog een keer aan de groene hendel te trekken, het systeem weer gestart wordt. Goed elf uur varen we de sluis al weer uit.

Van een Duitser hebben we geleerd dat het gebruiken van de pikhaak in de sluis soms best handig is.  Een pikhaak kun je achter een glijstang of een traptrede haken. Dat is soms makkelijker dan met een lang touw te werken.

Even na de sluis van Liebenwalde varen we de Havel op. Dit is een breed kanaal met behoorlijk wat vrachtverkeer dat tussen Polen en Duitsland vaart. Na een paar kilometer staat er op de kaart een plaats waar we kunnen aanleggen. Het is tijd voor de lunch en we varen een kanaal binnen dat niet meer bevaren wordt. We zien een kademuur met een bordje waarop staat dat alleen met toestemming aangemeerd mag worden. Tineke ziet een man lopen en vraagt of hij het goed vindt dat wij daar stoppen voor de lunch. De man vindt het prima. Even later komt er een ander op een fiets en die vraagt mij of wij het bordje niet hebben gelezen. Ik vertel hem dat we toestemming gevraagd en gekregen hebben. Die man heeft niets te vertellen, zegt hij. Als ik hem uitleg dat we alleen gestopt zijn om een broodje te eten en dat we over een half uurtje weer weg zijn, gaat hij akkoord.

Eric doet de afwas

Niet ver voor Oranienburg is de sluis van Lehnitz, de eerste grote sluis na die bij Geesthacht in de Elbe. In de boeken staat dat hier lange wachttijden kunnen zijn, omdat beroepsvaart altijd voorrang heeft en dat je er daarom in je planning van uit moet gaan dat je twee uur kwijt bent. Wij hebben geluk. Na tien minuten aan de wachtsteiger gaar de sluisdeur open en komt er een Pools vrachtschip uit. Wij mogen daarna meteen naar binnen. In een half uur zijn we erin en weer uit.

Om drie uur leggen we aan in Jachthaven Möwe, dichtbij het centrum van Oranienburg. De havenmeester waarschuwt ons dat het een luidruchtig weekend wordt. Er is feest in Oranienburg met drakenbootraces en veel harde muziek. Wij willen dat wel eens meemaken en blijven.

Oranienburg

's Avonds eten we de huishoudpot leeg bij een Italiaans restaurant.