Dag 48 t/m 51

Dag 48, donderdag 28 juni

Vanmorgen start de Antje Elisabeth niet meteen de eerste keer. Dat gebeurt zelden. Ik denk dat ik een gierend geluid hoor. De tweede keer start ze wel. In de gaten houden.

Om kwart voor negen varen we de haven van Heidanger uit en het Stichkanal Salzgitter op. Een kwartier later zijn we weer op het Mittelland kanaal en zetten we koers naar het westen. We moeten vandaag 53 km en Ed en ik wisselen elkaar om het uur af.

De laatste paar dagen zien we regelmatig dezelfde boten. Op het kanaal en in de sluizen, maar ook ’s avonds in de jachthavens. Het zijn Duitsers en Nederlanders die net als wij op de terugreis van Berlijn zijn. Ik heb nog niemand gesproken die dezelfde heenweg heeft genomen als ik. Men is bang dat de waterstand in de Elbe niet voldoende is. Als je daar te laat achter komt, moet je een grote omweg maken om toch in Berlijn te komen.

Om half één zijn we bij sluis van Anderten. We hebben geluk, we mogen meteen naar binnen en na een half uur, varen we er, veertien meter lager, weer uit.

Het overhemd van Ed na 14 meter sluis

We varen de sluis uit

Om twee uur zijn we bij de haven van Hannover. Er is diesel en ik tank 250 liter. Om kwart over twee liggen we op onze plek voor vandaag.

De haven van Hannover

Net buiten de haven is een halte en we gaan met de bus naar het centrum. De havenmeester heeft ons geadviseerd een “TagesGruppenTicket” voor vijf personen te nemen. Dat is voordeliger dan drie retourtjes.

Hannover is een nieuwe en moderne stad. Het is goed te zien dat de stad zwaar te lijden gehad heeft in de tweede wereldoorlog. Het is de hele dag al zonnig en warm. In de stad is dat goed merkbaar. De mensen gaan zomers en vrolijk gekleed en de terrassen zitten vol. Wij pakken natuurlijk ook een terrasje.

Het oude Rathaus

Als we terug zijn in de haven, is het nog steeds warm. Ik besluit om de witte was in de machine te doen. Met een beetje geluk is die vanavond nog droog.

De borrel tijdens de was

Henny kookt heerlijk Mexicaans.

Dag 49, vrijdag 29 juni

We staan op tijd op, want Henny gaat vandaag terug naar huis. Ze heeft vanavond een barbecue met haar koor en dat wil ze niet missen. Ed brengt haar naar de bushalte en als hij om acht uur terug is, kunnen we meteen vertrekken. Tien minuten later varen we het inmiddels vertrouwde Mittellandkanal op.

Ed is een techneut en gaat kijken wat er nu eigenlijk met onze, af en toe lekkende, WC aan de hand is. Hij sleutelt de pomp uit elkaar en komt tot de ontdekking dat er een stuk plastic is afgebroken, waardoor een van de schroeven niet meer pakt. Vandaar het lek. Met behulp van het zo vertrouwde isolatietape onderneemt hij nog een poging om het lek te dichten, maar dat lukt niet. Bij iedere keer oppompen van spoelwater en het daarna wegpompen, ontstaat zoveel druk dat het water zelfs langs het isolatietape sijpelt. Er moet dus een andere oplossing komen. Het voetstuk van de WC moet worden vervangen. Morgen komt PJ en als hij vandaag nog ergens zo’n voetstuk kan ophalen, kan hij het morgen meenemen. Ik bel Jachtwerf Doesburg, waar de Antje Elisabeth is gebouwd is, en vraag of zij weten waar dit onderdeel te krijgen is. Els belt even later op met het goede nieuws dat dit onderdeel bij Technautics in Wormerveer opgehaald kan worden. Ik bel PJ en die zegt dat hij meteen in de auto naar Wormerveer stapt. Een uur later stuurt hij een SMS met het bericht dat hij het bewuste onderdeel heeft. Een pak van mijn hart. Twee weken zonder WC is ook niet alles. Ed en ik redden ons voorlopig wel met een lege pindakaaspot.

Gisteren schreef ik over een gierend geluid bij het ’s ochtends voor de eerste keer starten. Vanmorgen gebeurde dat weer. Jachtwerf Doesburg heb ik dit probleem voorgelegd toen ik ze toch de telefoon had.  Volgens Willem is het een startmotor probleem, dat niet acuut verholpen hoeft te worden. Er is een kleine mogelijkheid dat de motor op een dag de tweede  keer en ook daarna niet start. Ik gok er op dat we het tot Amsterdam met deze startmotor wel redden.

Om kwart over één passeren we de Kanalbrücke over de Weser. Dit is een gelijk soort verkeersknooppunt als we begin deze week ook hadden over de Elbe.

Kanalbrücke over de Weser

Om kwart voor twee leggen we aan in de jachthaven van Minden. We liggen naast een Nederlander die we deze week al vaker gezien hebben. We vertellen het WC verhaal en hij raadt meteen het merk. Hij heeft in Berlijn hetzelfde gehad. Hij heeft geen onderdeel uit Nederland laten komen, maar in Berlijn een nieuwe WC van een ander merk gekocht.

De jachthaven van Minden

Na de lunch stappen we op de fiets en gaan op zoek naar een Duitse Praxis. Ed heeft geconcludeerd dat mijn gereedschapkist niet voldoet als je een WC wil demonteren en daarna weer in elkaar wilt zetten. We vinden gelukkig wat we zoeken.

Terug op de boot beginnen we met het demonteren van de boosdoener. Niet een echt lekker karwijtje. Er komt hier en daar niet al te welriekend vocht tevoorschijn. Het lukt. Morgen als PJ er is met het nieuwe onderdeel, ga ik hem weer in elkaar zetten. Maar dat moet dan zonder Ed.

WC zonder pot

Het clubhuis van de Minden Yachtclub ziet er gezellig uit. De menu keuze voor het afscheidsdiner van Ed is beperkt. Schnitzel of Bratwurst met Matjes vooraf. Ed en ik gaan voor Matjes en Schnitzel. De clubleden die ook op het terras zitten te eten zijn gezellige mensen. Na de voetbalnederlaag van Duitsland van gisteren wordt ons een toepasselijke mop verteld. “Weet je waarom Nederlandse kinderen zulke grote oren hebben?  Ze worden door hun ouders aan de oren opgetild met het gezicht richting Duitsland en krijgen dan te horen dat ze daar ook niet kunnen voetballen”.

Terug op de boot hebben we het over de problemen met de startmotor. Ed wil er even naar kijken. Het motorluik gaat open en hij vraagt me de motor te starten. We horen het inmiddels bekende jankende geluid. De tweede en derde keer idem dito. Ed voelt aan de startmotor en ontdekt dat deze los zit. Eén van de bevestigingsbouten is verdwenen en de andere zit half los. Ze zijn op een of andere manier los getrild. Geen wonder dat de motor dan niet start. Ed gaat onder de motor op zoek naar de verdwenen bout. Helaas zonder resultaat. Hij houdt er wel een paar blauwe plekken aan over. De los zittende bout wordt door Ed vastgedraaid en daarna start de motor meteen. Met één bout de reis vervolgen vindt Ed te riskant. Ik ga morgen naar de bouwmarkt, waar we vanmiddag ook waren, om een tweede bout te kopen.

De week met Henny en Ed zit er al weer op. Het was al weer een geweldige week. Ed en ik zijn oude trouwe vrienden. Waar je ons ook neer zet, we hebben het altijd goed samen. We praten over alles en met Ed in de buurt wordt er altijd veel gelachen. Henny ken ik natuurlijk ook al lang, maar vier dagen met elkaar op de boot is toch anders dan elkaar af en toe een keer zien. Henny is een lieverd, die Ed en mij deze week verwend heeft. Henny en Ed, ontzettend bedankt.

De zesde week ging van Burg naar Minden:

-         Vaardagen          5                

-         Vaaruren            24

-         Kilometers         241

-         Sluizen               3

Dag 50, zaterdag 30 juni

Zaterdag wisseldag, poets en wasdag. Ed vertrekt om negen uur met een taxi naar het station van Minden. Hij gaat met de trein naar Wolfsburg, waar zijn auto staat, en vandaar naar Nederland.

Ik stap op de fiets en ga naar de bouwmarkt en vind de M12-30 bout, die ik nodig heb om de startmotor weer goed vast te zetten. Terug op de boot doe ik het motorluik open en ga met sleutel en bout het motorruim in. Ik kan met geen mogelijkheid het gat vinden waar ik de bout in moet draaien, terwijl ik er gisteren zeker van was, dat ik dat wist. Ten einde raad bel ik Ed in de trein. Hij vindt het lastig om het me door de telefoon uit te leggen. Minden ligt op de weg van Wolfsburg naar Nederland en hij zegt dat hij langs komt om mijn probleem op te lossen.

Poetsen heeft niet zoveel zin. Dat kan ik beter vanavond of morgen doen, nadat startmotor en WC zijn gerepareerd. Het is wel mooi “wasweer”. De bonte was is aan de beurt. Ik zet de machine aan en span de waslijn op de voorplecht.

Om half een is Ed er weer. De tweede bout om de startmoter vast te zetten zit binnen mum van tijd op zijn plaats. We drinken samen nog een kop koffie en binnen een half uur na aankomst, zit Ed weer in de auto richting Nederland.

Na de lunch ga ik met een taxi naar Minden. Ik vraag de taxichauffeur me eerst naar een internetcafÈ te brengen. Bij voorkeur in de buurt van het station, omdat ik straks PJ van de trein wil halen. Ze weet een internet-café en ik ga er naar binnen. Het is er weer één waar ik mijn USB-stick niet kan gebruiken. Gelukkig is er een ander internetcafé in de buurt, waar dat wel kan. Ik werk mijn weblog bij.

Als ik weer buiten kom, zie ik de toren van de Dom van Minden. Ik loop er naar toe. Op het Domplein tegenover de ingang van de kerk is een terras en dat lijkt een uitstekende plaats om een kop thee te drinken. Ik ga zitten, maar de bediening heeft het te druk om mij ook maar enige aandacht te schenken. Ik geniet intussen van een bruilofttafereel, dat zich afspeelt bij de ingang van de Dom. Na twintig minuten ben ik het wachten op mijn  thee zat, stap op en wandel naar het station.

Bij Dom

De trein waar PJ inzit, komt precies op tijd aan. We nemen een taxi naar de haven. We gaan eerst naar de supermarkt, die maar een paar honderd meter van de haven is, om de noodzakelijke voorraden bij te vullen.

PJ  heeft het onderdeel voor de kapotte WC in zijn tas. We gaan samen aan de gang om het ding in elkaar te zetten en zonder lekken aan de praat te krijgen. Het is een rotklus, maar het lukt. Ik bel Ed op met het goede nieuws. Hij hoeft morgen niet terug te komen.

Tot nu toe was het een reis zonder technische problemen. Deze week waren er eerst problemen met de WC en daarna met de startmotor. Alles doet het weer. Wat een geluk dat ik Ed aan boord had.

We eten pas om half tien.



Dag 51, zondag 1 juli

We hebben geen lange vaardag voor de boeg en daarom beginnen we met een rustig zondags ontbijt.

Om tien uur start ik de motor en hij doet het meteen de eerste keer. We varen de leuke haven van Minden uit. Ik heb het er twee dagen uitstekend naar mijn zin gehad. Het is een echte clubhaven, waar de leden naar toekomen om aan hun boot te poetsen, om op het dek te zitten en om ’s avonds gezellig met elkaar te eten en te drinken. Iedereen is er vriendelijk en erg gastvrij. Als passant heb ik me er erg thuis gevoeld.We gaan vandaag naar Bad Essen. Dat is een Kurort en ligt maar 35 km verder en ook aan het Mittellandkanal. De tocht verloopt voorspoedig en om kwart over een leggen we al aan in de jachthaven van Bad Essen. PJ als ervaren matroos heeft geen enkele moeite met de touwtjes.
 

Na de lunch stappen we op de fiets en gaan we naar Bad Essen, een Kurort en een leuk oud stadje. Het is mooi weer en gezellig druk. De terrassen zitten vol. Zoals gewoonlijk heb ik de USB-stick in mijn achterzak. Ik zie dat het VVV kantoor open is en ga naar binnen met de gebruikelijke vraag naar een internetcafé. Mij wordt verteld dat er bij de buren, een Gaststätte, een computer staat die ik misschien wel mag gebruiken. Wij er naar toe. PJ gaat op het terras zitten en bestelt een kop thee. Ik ga naar binnen, en inderdaad er staat een oude PC die ik mag gebruiken. Ik krijg hem echter niet aan de praat en bij PJ op het terras zitten en bestel ook thee.  Even latere komt de eigenaar naar buiten met de boodschap dat de computer het doet. Ik kan mijn weblog bijwerken.

Bad Essen

Als PJ en ik daarna op het terras onze thee opdrinken, bedenken we dat we vanavond best in deze Gaststätte kunnen gaan eten. Ze hebben TV en we kunnen dan tijdens het eten naar de EK finale Spanje-Italië kijken.

Om een uur of half acht fietsen we weer naar het stadje. Onderweg krijgen we een hoosbui. Gelukkig kunnen we schuilen onder de pui van een sportwinkel. We zijn toch nog ruim op tijd voor de voetbalwedstrijd en zien Spanje verdiend met 4-0 winnen.

Eerst eten, daarna voetbal

Dag 47

Dag 47, woensdag 27 juni

Om half tien, als ik nog bezig ben met water tanken, komen Ed en Henny al terug. Ze hebben gisteren een leuke afstudeerdag gehad en zijn vanmorgen al om vijf uur opgestaan. We drinken koffie en om tien uur varen we het Mittellandkanal weer op.

Volgens de planning moeten we vandaag naar Peine. Als Ed en ik de omschrijving van deze haven nog eens doorlezen, vragen we ons af of Peine wel een goede keus is. We denken van niet en daar besluiten we om in Braunschweig te stoppen. Dat is minder ver dan Peine. Die kilometers halen we morgen wel weer in.

Om kwart voor elf komen we bij de sluis van Sülfeld. Zo druk als het er is, heb ik deze reis nog niet meegemaakt. Er liggen een aantal vrachtschepen en er zijn ook nog vier plezierschepen voor ons. We hebben geluk, want de eerstvolgende schutting mogen alle vijf plezierboten met twee vrachtschepen mee naar binnen. Om kwart over twaalf varen we de sluis weer uit.

Sluis van Sülfeld

Tijdens het wachten raken we in gesprek met een Nederlander die ook op weg naar huis is. Hij gaat vandaag naar Heidanger. Dat is iets voorbij Braunschweig en ligt aan het Stichkanal Salzgitter. Hij heeft er enthousiaste verhalen over gehoord. Wij besluiten om niet naar Braunschweig te gaan, maar ook naar Heidanger.

De haven waar we niet naar toe gingen

Om kwart voor drie meren we aan in de haven van Heidanger. Het is inderdaad een prachtige, bijna parkachtige haven. Als ik me aanmeld, kom ik tot de ontdekking dat ze WIFI hebben. Het is lang geleden dat ik op de boot aan mijn weblog kan werken.

Heidanger

Henny en Ed gaan op zoek naar een supermarkt. Ik zet mijn laptop aan en WIFI werkt.

Dag 42 t/m 46

Dag 42, vrijdag 22 juni

Omdat we gisteren doorgevaren zijn naar Burg, hebben we vandaag een extra vrije dag. We pakken de fiets en gaan eerst op zoek naar het station, zodat we weten waar dat is als Annelies morgen met de trein terug naar Nederland gaat.

Daarna gaan we het leuke stadje in. We wandelen over de markt en door het gezellige winkelstraatje. Het wemelt er van de “Eiscafes”. Je kunt daar gelukkig ook gewoon koffie drinken en dat doen we heerlijk op een terras in de zon.

Burg, torenstad

Vervolgens natuurlijk op zoek naar internet. De havenmeester was daar gisteren al niet erg optimistisch over. We gaan eerst naar de VVV, maar die is er helaas niet meer. Bij een boekhandel aan de overkant van waar de VVV had moeten zijn, hoor ik dat er een bibliotheek in Burg is en dat daar misschien wel internet is. We vinden de bibliotheek en ze hebben internet. Ik heb vanmorgen de USB-stick in mijn achterzak gestopt en kan mijn weblog bijwerken.

Van de havenmeester heb ik een kaart van Burg gekregen en hij heeft daar op aangewezen waar de dichtstbijzijnde supermarkt is. Het is vandaag niet mijn kaartleesdag. We komen niet bij de supermarkt, maar fietsen wel een mooi stuk door en rond Burg.

Het is al weer de laatste dag van onze week samen. Jammer, we moeten het weer drie weken zonder elkaar doen. We hebben een heerlijke week gehad en als bemanning waren we een topkoppel.

’s Avonds hebben we ons afscheidsdiner in de herberg van Burg.

De zesde week ging van Oranienburg naar Burg:

-         Vaardagen          4                

-         Vaaruren            21

-         Kilometers         161

-         Sluizen               4

Dag 43, zaterdag 23 juni

Het is poets- en wisseldag. De zon schijnt en er staat een lekker windje. Ideaal weer voor de bonte was.

Als we om half elf zo’n beetje klaar zijn, zie ik een taxi aankomen, waar Er en Henny uitkomen. Zij zijn de bemanning voor de komende week. Ze zijn gisteren uit Nederland vertrokken en hebben in Wolfsburg geslapen. Vandaar zijn ze vanmorgen met de trein naar Burg gekomen. We drinken samen koffie en daarna gaan we met z’n allen lopend naar het station om Annelies uit te zwaaien. Zij gaar met een regionale trein naar Magdenburg en vandaar met de ICE naar Amersfoort. In Amersfoort haalt Eric haar met onze auto op, waarmee ze dan naar Amsterdam gaat.

Oude en nieuwe bemanning

Op weg naar Amsterdam

We zijn weer aardig door onze proviand heen en daarom gaan Henny, Ed en ik boodschappen doen bij de supermarkt die ik gisteren niet kon vinden. Vandaag is dat geen probleem, van het station loop je er makkelijk naar toe. Met twee rugzakken vol etenswaren en drank en ook nog een zak aardappelen in de hand, lopen we terug naar de Antje Elisabeth.

We hebben een rustige middag met af en toe een stortbui. De was is gelukkig droog voor het begint te regenen. Tijdens de thee en de borrel geef ik Ed mijn cursus voor lichtmatroos. Hij is er helemaal klaar voor.

’s Avonds kookt Hennie een heerlijk drie gangendiner.

Dag 44, zondag 24 juni

De eerste vaardag van Henny en Ed. We varen om negen uur het Elbe-Havel-Kanal op.

Tegen tienen naderen we sluis Hohenwarthe. Deze sluis met een verval van maar liefst 18,5 meter maakt deel uit van misschien wel het meest spectaculaire waterweg knooppunt van Europa. Hier gaat het Elbe-Havel-Kanal over in het Mittellandkanal, dat veel hoger ligt en gaat vervolgens het Mittellandkanal over de Elbe met een aquaduct, dat bijna een kilometer lang is. Om kwart over elf zijn we er voorbij. Indrukwekkend.

Sluis Hohenwarthe van buiten

En van binnen

Het Mittellandkanal is een breed kanaal dat geschikt is voor grote binnenvaartschepen. Die komen we dan ook regelmatig tegen, ook al is het zondag. Verder is het geen bijzonder of mooi water om overheen te varen. We zien weinig pleziervaart. Dat zal wel iets met het weer te maken hebben. Dan regent het, dan schijnt de zon, dan steekt de wind op en even later is het weer windstil. Het is gelukkig niet koud en daarom houden we de korte broek aan.

Om half twee varen we de haven van Haldensleben binnen, een mooie ruime haven, die lang niet vol is.

Ik heb al een paar dagen problemen met de vuilwater afvoer. De pomp doet het, want die kun je horen en je ziet ook afvalwater naar buiten komen. Maar de meter waarop je kunt aflezen of de tank geleegd moet worden blijft vaak in de zelfde stand (bijna vol) staan. Ed en ik besluiten de tank een keer extra door te spoelen. We proberen hem eerst leeg te pompen, vullen hem daarna helemaal met water uit de kraan op de wal en pompen hem daarna weer leeg. Het resultaat is bemoedigend. De meter staat op “tank leeg”. Morgen zien we verder.

Henny en Ed wandelen het typisch Oost Duitse stadje in. Daar valt op zondagmiddag weinig te beleven. Omdat het weer er niet beter op wordt, zie ik af van een bezoek aan Haldensleben. Terwijl het buiten regent, hebben we een gezellige avond in de kuip.

Dag 45, maandag 25 juni

We varen om negen uur de haven uit het Mittellandkanal weer op. Ed houdt van orde en netheid en geeft daarom de boot van buiten een schoonmaakbeurt. Door de regen van gisteren is er in het gangboard nog al wat vuiligheid blijven zitten. Even later glanst de Antje Elisabeth weer.

Het Mittellandkanal is een saai kanaal met vooral lange rechte stukken en eentonige oevers, waarop nauwelijks iets interessants te zien valt. We hebben vandaag geen sluizen en daarom is het een dag van doorvaren. Met de toerenteller op 2000 moeten we de geplande 53 km naar Wolfsburg in een uur of vijf kunnen overbruggen. Ed en ik wisselen elkaar achter het roer om het uur af.

Om één uur passeren we de grens tussen het vroegere Oost- en West Duitsland. Er is niets meer van de oude grens te zien.

Om twee uur meren we aan in de haven van Wolfsburg, die naast het voetbalstadion en de Volkswagen fabrieken ligt. Het is er druk en er liggen veel Nederlanders. Als we nog maar net vastliggen, komt er een hoosbui. Met een broodje in de kuip blijven we lekker droog.

Dehaven van Wolfsburg

Even later, tussen twee buien door, sluit ik de walstroom aan. De buurman is bezig water te tanken. De druk van het water in de haven is zo hoog dat de slang alle kanten opvliegt. Natuurlijk ook naar mij. Heb ik toch nog een nat pak. Dat droogt wel weer op.

Gisteren schreef ik over de problemen met de vuilwatertank. Vandaag staat de meter weer als vanouds in de “tank bijna vol stand”. Komende winter moet daar naar gekeken worden.

Het enige andere technische probleem met de boot, is het doorspoelen van de WC. Vanaf de geboorte van de Antje Elisabeth in 2007 zijn er al problemen met de WC. Hij is zelfs al een keer vervangen. Deze reis lekt het soms bij het doorspoelen. Ik kan je zeggen dat het vocht dat dan tevoorschijn komt niet lekker ruikt. Om dit vocht op te vegen heb ik een keukenrol in het toilet gelegd. Als het al te erg stinkt spuit ik er wat Eau de Parfum op. Ik heb de tekening van de WC erbij gepakt, maar daar word ik geen wijs uit. Ook dit probleem moet in de winter aangepakt worden.

Henny en Ed gaan naar Wofsburg om boodschappen te doen. Later in de middag stappen Ed en ik op de fiets en doen een rondje Autostadt en Wolfsburg. Wolfsburg is een moderne en nieuwe stad, waar alles overheerst wordt door Volkswagen. Morgen op mijn vrije dag ga ik het allemaal bekijken.

In  de haven is een restaurant. De havenmeester vertelt dat daar een Italiaan heerlijk kookt. We gaan er naar toe en het is heerlijk.

Dag 46, dinsdag 26 juni

Vandaag is een vrije dag. Ed en Henny zijn vanmorgen om zes uur naar Nederland vertrokken. Vandaag studeert hun zoon Iwan af als registeraccountant aan de universiteit van Nijenrode. Ik vind het logisch dat ze daar bij willen zijn. Morgenochtend komen ze terug.

Ik heb nog genoeg schone kleren, dus er hoeft niet gewassen te worden.

Dat komt goed uit, want het is niet echt “wasdroog” weer.

Na het ontbijt ga ik lopend naar Autostadt. Dat is een indrukwekkend expositiecentrum, waar alle mogelijke onderdelen van het Volkswagen concern getoond worden. Van Skoda via Seat en Volkswagen naar Audi, Bentley en Lamborghini. En dan vergeet ik er nog een paar. Ik maak ook een tour door de fabriek, waar 50.000 mensen werken en 3600 auto’s per dag worden geproduceerd. De tour is korter dan normaal, omdat we de ruimtes, waar de prototypes van de nieuwe Golf gemaakt worden, niet in mogen. In een andere grote hal is niet veel te zien, omdat daar de productielijn voor deze nieuwe Golf gebouwd wordt. Jammer, maar al met al is een bezoek aan  Autostadt absoluut de moeite waard.

Een Porche (Kever?) uit 1938

In goud met diamanten

Na de lunch stap ik op de fiets om Wolfsburg wat beter te bekijken. Er is werkelijk niets van historische waarde te vinden. Wel kom ik langs een kroegenstraatje en ook zie ik een paar leuke restaurants. Daar ga ik vanavond maar eens kijken. In een wandelgebied met werkelijk alle mogelijk denkbare winkels zie ik een internetcafé. Ik heb mijn USB-stick bij me en werk mijn weblog bij. 


Op de kaart van Wolfsburg zie ik een wijk die er, aan de namen te zien, wat ouder uit ziet. Ik stap weer op de fiets en ga er naar toe. Met wind tegen valt dat niet mee. Maar ik word beloond. Na acht kilometer kom ik in Fallersleben, geen wijk van Wolfsburg, maar een leuk oud klein stadje met leuke straatjes en terrassen. Het is vandaag wel droog, maar toch geen weer om ergens te gaan zitten.


Aan het begin van de avond fiets ik naar het uitgestorven kroegenstraatje. In de avondzon drink ik een biertje. De restaurants zijn om de hoek op een pleintje dat toepasselijk "Piazza Italia" heet. Van de drie restaurants kies ik "Florenza" uit, omdat dat tong in witte wijnsaus op het menu heeft staan. De eigenaar wil helemaal niet dat ik tong eet, want hij heeft verse zwaardvis in huis. Daar heb ik geen zin in en dus blijft tong voor mij. Hij lijkt niet blij, maar accepteert het. Ik denk er over om op te stappen, maar ik heb al een glas wijn voor mijn neus staan en dus blijf ik. Daar heb ik geen spijt van, want de tong is heerlijk.

Uitgestorven

Dag 41

Dag 41, donderdag 21 juni

Als je niet in Brandenburg geweest bent, heb je niets gemist. Het is een sombere Oost Duitse stad. Zelfs de Dom is lelijk. Ik heb daarom vanmorgen een foto gemaakt van alleen het puntje van de toren.

Dom van Brandenburg

De geplande etappes voor vandaag en morgen zijn allebei niet lang. Als we lezen dat Genthin een lelijke industriestad is, besluiten we om deze twee vaardagen te combineren en in één dag naar Burg te varen.

Ik start de motor om half negen, Annelies maakt de touwen voor en achter los en ik geef gas. Er gebeurt niets. Ik geef wat minder en wat meer gas, maar wat ik ook probeer, we gaan niet vooruit. We komen er achter dat we rechtsachter ook nog een touw hebben en dat zit nog vast. Daarna is het probleem snel opgelost. Ik weet nu tenminste dat mijn nieuwe touwen sterk genoeg zijn.

We varen de Brandenburger Havel op en komen al gauw op de meren ten  westen van Brandenburg. We gaan over de Breitling See, de Plauer See en de Wendsee. Prachtige meren en omdat het vandaag bewolkt, maar droog is, zien we iets meer van de meren dan gisteren.

Vanaf de Wendsee varen we het Elbe-Havel-Kanal op. De naam zegt het al, dit kanaal verbindt de Havel met de Elbe. Het is een saai kanaal en met het inmiddels druilerige weer, worden we daar niet echt vrolijk van. Wij hebben het mooie weer gelukkig wel in Berlijn gehad.

Bij de tweede sluis van vandaag, die van Zerben, moeten we wat langer wachten dan we gewend zijn. Daardoor hebben we tijd om te lunchen.

Om kwart voor drie varen we de sluis uit en om vier uur leggen we aan in de haven van Burg. De stad ligt aan de andere kant van het kanaal, maar de brug is vlak bij. Morgen gaan we Burg bekijken.

Haven van Burg





                            

Extra van Eric

Onderstaand bericht ontving ik van Eric. Ik plaats het graag op mijn weblog.


Wij waren van dag 29 t/m dag 36 te gast aan boord van de Antje Elisabeth. Het is een eer geweest om een week op zo’n mooie boot door te brengen en te genieten van de gastvrijheid van Renze en te genieten van de prachtige omgeving in Mecklenburg-Vorpommeren en Brandenburg.

Vanuit een aangeboren beroepsdeformatie hebben wij op de terugweg naar NL geëvalueerd welke zgn ‘learning-outcomes’ er in die week aan de orde zijn geweest.
 
Zonder volledig te kunnen zijn komen wij tot de volgende punten:

• In sluizen is een verschil tussen de grüne en rote Hebel. Tineke heeft dat proefondervindelijk ervaren.
• Bakboord is gewoon links en stuurboord rechts.
• Touw en landvast zijn evenveel gebruikte synoniemen.
• Stootwillen heten ook fenders (nee, niet dat gitaarmerk).
• Er is een positieve correlatie tussen de snelheid van het laten zakken van de mast en de nabijheid van de brug.
• Bij het aanleggen moeten de knopen in het touw niet aan wal, maar aan boord worden gemaakt.
• Een klein schip (< 20 meter) verleent altijd voorrang aan een groot schip.
• Boordlichten zijn groen voor stuurboord en rood voor bakboord. 
• Grote boodschappen gaan goed door een smal pijpje.
• Als je bergop vaart houd je de groene boeien rechts, bergaf aan de andere kant.
• Als je aanmeert voor een overnachting is de eerste opdracht om een internetverbinding te vinden. Louche speelhallen mogen bij de speurtocht niet worden overgeslagen.
• In sluizen zijn er zijn bolders en glijstangen.
• Knopen haal je uit een elektrasnoer door rekening te houden met de wet van Buys Ballot.
• Er is altijd wel een verlengsnoer aan boord te vinden.

Dag 38 t/m 40

Dag 38, maandag 18 juni

We hebben een vrije dag in Berlijn. Van nicht Petra heb ik al eerder gehoord dat het leuk is om Berlijn op de fiets te bekijken. Gisteren stuurde ze een SMS met het adres van Fett Tyre. Zij organiseren fietstochten onder leiding van een gids. We besluiten om dat te gaan doen. We gaan dit keer met de S Bahn naar Alexanderplatz en vinden Fett Tyre al snel naast de grote TV toren. We hebben nog tijd om nagellakje voor Annelies te kopen en ook nog voor een koffie.

De fietsgroep

Bij een temperatuur van 31 graden stappen we op de fiets en onder leiding van onze Londense gids Jack, zien we de belangrijkste toeristische hoogtepunten van Berlijn. Je verwacht over drukke wegen te fietsen, maar het tegendeel is waar. Berlijn kent veel fietspaden en als er geen fietspaden zijn, dan ga je over de stoep. Verkeersregels waar we in Amsterdam niet aan moeten denken. Driekwart van de tocht gaat door het voormalige Oost Berlijn. Voor de lunch stoppen we bij een Biergarten vlakbij de dierentuin. We nemen allebei Bratwurst en een biertje. Om vier uur zijn we terug op het Alexanderplatz na een prachtige tocht. Petra bedankt voor de tip.

Berlijn toen en nu

Toen

Nu

Met de S Bahn gaan we terug naar Spandau en daar doen we boodschappen bij de Lidl. We vinden dat we zo langzamerhand wel een drankje hebben verdiend. Dichtbij de haven is een hotel met een mooi terras aan het water. Daar gaan we naar toe. We hebben de Prosecco en het biertje nog maar net, of het begint te regenen. We gaan snel naar binnen. Op mijn niet al te hoopvolle vraag of er WIFI in het hotel is, krijg ik een positief antwoord. Ik fiets door de regen naar de boot, pak mijn laptop en ga terug naar het hotel, waar Annelies nog zit. Ik werk mij weblog bij.

We eten daarna gezellig op de boot.

Dag 39, dinsdag 19 juni

De eerste dag van de terugreis.

Ook vandaag is het geen lange vaardag. We gaan via de toeristische route naar Potsdam. We vertrekken om kwart voor tien en worden uitgezwaaid door de vriendelijke havenmeester. We varen de Havel weer op en zijn om tien uur al bij de sluis van Spandau. We kunnen met een vrachtschip mee naar binnen en een kwartier later zijn we er al weer uit.

De route vandaag gaat over water dat in een prachtige omgeving ligt.  Hier wonen de rijken van Berlijn. Je vraagt je af wie hier voor 1989 woonden. We passeren de Grosser Wannsee, de Kleiner Wannsee, de Pohlesee, de Stölpchensee, het Griebnitzkanal en de Griebnitzsee. Bij de beroemde Glienicker Brücke varen we de Havel, die hier de Tiefer See heet, weer op. We zien de skyline van Potsdam, die overheerst wordt door de vreemde toren van de Heilig Geist Kirche. As we wat dichter bij komen zien we dat deze kerk is omgebouwd tot een appartementencomplex en dat in de toren ook appartementen zitten, met balkons. Vandaar de vreemde vorm.

Om kwart over een leggen we aan in de jachthaven van Potsdam, die in de Neustädter Havelbucht ligt.

Haven van Potsdam

Na de lunch gaan we op de fiets naar het beroemde paleis Sanssoucis. We zijn niet de enigen. We mogen pas om tien voor half vijf naar binnen. Dat duurt nog anderhalf uur. We stappen weer op de fiets en gaan naar de Glienicker Brücke aan de andere kant van de stad. Op deze brug werden tijdens de koude oorlog spionnen uitgewisseld. We fietsen terug naar Sanssoucis en bekijken dit mooie paleis dat in de 18^e eeuw gebouwd is door Friedrich der Grosse.

Sanssoucis

Peter der Grosse

Bij de Gienicker Brücke

Na al dat gefiets hebben we wel wat verdiend. We gaan naar een van de vele terrassen aan de Brandenburger Strasse en ’s avonds eten we daar ook. Het is tot laat lekker weer.

Brandenburgerstrasse

Dag 40, woensdag 20 juni

Het weer is omgeslagen. Het heeft de hele nacht geregend en we gaan een sombere en natte dag tegemoet.

We willen vandaag naar Brandenburg. Dat is ongeveer 50 km en daarom vertrekken we om negen uur. We varen de Potzdammer Havel op die later overgaat in de Untere Havel. Onderweg passeren we de Templiner See, de Schwielowsee, de Grosser Zernsee, de Kleiner Zernsee en de Triebelsee. Het zijn allemaal prachtige meren met veel watersportactiviteiten. Door de regen zien we er helaas niet veel van.

We schieten lekker op en om één uur zijn we al bij de sluis van Brandenburg. Daar gaan we vlot doorheen. We gaan op zoek naar de haven die ik heb uitgezocht. Die is vol. De eerste keer deze reis, dat me dit overkomt. We gaan een stukje terug en om twee uur meren we aan in een klein haventje bij de Dom van Brandenburg. De steiger wordt bevolkt door eenden, die na onze komst weliswaar vertrekken, maar een met poep bezaaide steiger achterlaten. Annelies pakt een bezem en maakt het snel schoon.

Brandenburg

Met laarzen, jack en paraplu gaan we door de regen de stad in. In het winkelcentrum is WIFI. Ik werk mijn weblog bij onder het genot van een biertje. Annelies drinkt een lekkere trockener Sekt. We doen boodschappen en eten op de boot.