Dag 55 t/m 58

Dag 55, donderdag 5 juli

We hebben een rustdag in Münster. Het is een mooie stad met een fraai gerestaureerd centrum. Het is ook een studentenstad met opvallend veel fietsen. Af en toe waan ik me in Amsterdam. En een fietsvriendelijke stad. De binnenring is geen autoweg, maar een fietspad door een aangelegde bosrand.

We wandelen door de Altstadt en gaan eerst op zoek naar de Dom. Die is gesloten in verband met een verbouwing en daarom lopen we door naar de “Ueberwasserkirche”. PJ ziet meteen familiebanden met Lidy. Ik vind het een mooie kerk en omdat er echte kaarsen zijn, steek ik er een aan voor Ali. We komen via het Alte Rathaus en de Clementskirche, een wanstaltig “barokjuweel”, op een van de vele pleinen met terrassen, waar we een broodje eten. Daarna een bezoek aan een wat tegenvallend Picasso Museum en een fietstocht naar het Schloss van Münster.

Het Alte Rathaus

We gaan terug naar de haven, waar we net als gisteren, genieten van alles wat er om ons heen gebeurt. Gisteren noemde ik de “flessenverzamelaars”. Het lijkt een min of meer georganiseerde groep mannen, die om de beurt in een soort ploegendienst langs de haven lopen op zoek naar lege bierflessen, waar statiegeld op zit. De vele studenten die er zijn, werken hieraan mee door de lege bierflessen niet mee naar huis te nemen, maar te laten liggen voor deze verzamelaars.

Ik doe er ook aan mee. Voordat ik naar bed ga, leg ik onze lege bierflessen in het gras voor de “flessenverzamelaar” van dienst.

Dag 56, vrijdag 6 juli

Als we opstaan zijn, zoals verwacht, de lege bierflesjes verdwenen.

Gisteren heb ik nog eens goed naar de kaart gekeken  en heb ik bedacht dat de voor vandaag geplande stop in de haven van Datteln geen goede keus is. We besluiten door te varen tot het Wesel-Datteln-Kanal. 

O)m half negen varen we het Dortmund-Ems-Kanal op. Het lijkt wel of het weer is omgeslagen. Het waait en aan de hemel verschijnen dreigende wolkenpartijen. Om half één, als we de sluis van Datteln invaren regent het ook. We gaan er snel doorheen en hetzelfde geldt voor de sluis van Ashen.

Om twee uur varen we Marina van Flaesheim binnen. Ik zie een fecaliënpomp aan het begin van de haven. Dat gebeurt niet vaak en ik besluit om onze vuilwatertank eindelijk eens op een legale manier te legen. Helaas, de pomp doet het niet. De havenmeester vertelt later dat ze het apparaat al zes jaar hebben en dat het in die tijd pas dertig keer gebruikt is. Niemand wil zich blijkbaar aan de wet houden. Ik ook niet meer. Ik heb het vandaag geprobeerd.

Marina Flaesheim ligt in “the middle of nowhere”. De dichtstbijzijnde supermarkt is tien  tot vijftien kilometer fietsen. Omdat ik dat Roy en mij morgen niet zie doen, bel ik Ingrid in Nederland met de vraag of Roy morgen boodschappen voor het weekend wil meenemen.

Mooi Faesheim

Om de spieren soepel te houden, fietsen we naar een van de naburige dorpen. Er is inderdaad geen winkel van enige betekenis te vinden. Daarna storten we ons op het terras van de Marina, met uitzicht op een prachtig stuk natuur. Na de regen van vanmiddag, genieten we weer van een zwoele zomeravond. PJ en ik eten op dat terras ons afscheidsdiner, omringd door veel en gezellige vaste gasten.

De week met PJ zit er al weer op. Het was als vanouds. We gaan ontspannen met elkaar om, maar voeren ook lange gesprekken. Met PJ  kan ik nog vele weken doorvaren. PJ, ontzettend bedankt.

De achtste week ging van Minden naar Flaesheim:


De achtste week ging van Minden naar Flaesheim:

-       

    -  Vaardagen                  5                 

-       -   Vaaruren                  21

-       -    Kilometers             205

     - Sluizen                      3

Dag 57, zaterdag 7 juli

Het is wisseldag en de zon schijnt. Ik draai eerst de witte en daarna de bonte was. Het zijn de laatste twee wassen van deze reis. Volgende week  weer in de machine thuis in Amsterdam.  Ik heb in het verleden veel onaardige dingen gezegd over de wasmachine aan boord. Deze reis heeft ze het geweldig gedaan. Ze mag blijven.

De was in Faesheim

PJ neemt de buitenkant van de Antje Elisabeth voor zijn rekening. Na twee uur glimt ze weer. PJ heeft eerder deze week een etmaal lang de batterij van de handstofzuiger opgeladen. Daarmee ga ik de binnenkant te lijf en tot mijn grote verbazing is de batterij niet binnen een kwartier weer leeg. Het stofzuigertje wordt door mij in ere hersteld.

Roy arriveert om drie uur en een half uur later vertrekt PJ richting Nederland. Roy komt tot de ontdekking dat hij de tas met lekkere dingen in de auto heeft laten staan. Hij belt meteen naar PJ en die is om vier uur al weer terug met die tas. ’s Avonds komt PJ tot de ontdekking dat hij een paar dingen in de kluis heeft laten liggen. Jammer voor hem, maar leuk voor mij. Hij komt nu volgende week zaterdag naar Peek om Roy en mij te verwelkomen.

Vertrekkende bemanning

Nieuwe bemanning

Het is een prachtige dag en we zitten heerlijk buiten op het terras. We eten op de boot. Roy bereidt het eerste culinaire hoogstandje van deze week.

Dag 58, zondag 8 juli

Als we om negen uur vertrekken, barst er een enorme regenbui los en die houdt een poos aan. We varen het Wesel-Datteln-Kanal op en zien de lichten van sluis Flaesheim. We mogen meteen naar binnen en zijn er om kwart over negen al weer uit. Roy met een nat pak. En dat bij zijn eerste sluis. In 2009 was Roy er ook bij, maar toen tijdens een etappe over de Middellandse Zee en daar zijn geen sluizen.

We hebben vandaag vier sluizen en gaan een meter of dertig naar beneden naar het niveau van de Rijn. Na de vierde sluis kent Roy alle kneepjes van het vak. Dat het daarbij af en toe hard regent, deert hem niet.

Even na drieën verlaten we het Wesel-Datteln-Kanal en varen we de Rijn op. Dat is ander water dan de kanalen van de afgelopen weken. Het waait hard, het regent dat het giet, er zijn golven als op de Middellandse Zee en door de stroom mee varen we zeventien in plaats van de gebruikelijke elf kilometer per uur.

Vandaag doen we maar een klein stukje Rijn. Om half vier varen we in de stromende regen de jachthaven van Wesel binnen.

Wesel

We drinken een afscheidsborrel met Angel en Martin uit Enkhuizen. Ze zijn ook op de terugweg en we hebben elkaar sinds Wolfsburg regelmatig gezien.