Dag 6 t/m 9

Dag 6, donderdag 17 mei, Hemelvaartrsdag

De eerste rustdag van deze reis en dus tijd om de was te doen. Mijn haatliefde verhouding met onze wasmachine aan boord is meteen duidelijk. Met de gebruiksaanwijzing in de hand druk ik op de aan en uitknop maar er gebeurt niets. Ik controleer de snoeraansluiting en de stoppen. Alles ziet er normaal uit, maar hij doet het nog steeds niet. De gebruikershandleiding van de boot biedt ook geen soelaas. Ik bel jachthaven Peek en vraag naar Rob. Die heeft natuurlijk vrij op Hemelvaartsdag. Ik probeer Multivlet te bellen, maar die nemen op Hemelvaartsdag de telefoon niet op. Uit frustratie druk ik op alle knoppen die de wasmachine heeft, als laatste op de aan en uitknop. Hij doet het! Een witte en een bonte was gedaan. Twee en een half uur per was, maar dan is het wel schoon.

Jachthaven Oosterhaven heeft WIFI. Ik werk mijn weblog van de afgelopen dagen bij.

Het is ook tijd voor de wekelijkse schoonmaak. Korrie neemt de binnenkant voor haar rekening en Henk en ik de buitenkant. We verwijderen nog heel wat Drents gras.

We gaan natuurlijk de stad in. Niet naar het Groninger Museum deze keer. Het is druk en gezellig in Stad. Op alle pleinen lijkt wel kermis te zijn en omdat het droog is en af en toe de zon schijnt zijn de terrassen overvol.

’s Avonds eten we uit. Henk en Korrie hebben restaurant Kleine Heerlijkheid gevonden aan het Schuitendiep. Een aanrader voor iedereen die Groningen bezoekt.

De Kleine Heerlijkheid

Dag 7, vrijdag 18 mei

Vandaag is een dag vol verrassingen. We vertrekken om half negen uit de haven en draaien het Winschoterdiep  op. En daar is opeens een brug die niet op de kaart staat en ook niet op de GPS. De GPS is vorige week nog “updated”, maar de kaart is van 2007. Die had ik wel eens mogen vervangen. We varen langs scheepswerven en de industrieterreinen van Hoogezand en Sapperemeer. Om elf uur varen we bij Zuidbroek het Wildervanckkanaal op richting Veendam en om twaalf uur liggen we in de Schutsluis van Veendam, onze eindbestemming. Alles gaat erg voorspoedig.

Tijdens de lunch besluiten we om niet in Veendam te blijven, maar door te varen richting ter Apel. Dat was gepland voor zondag, maar ik kom er achter dat op zondag de bruggen en sluizen op het Stadskanaal niet worden bediend. Ik loop liever een dag vóór dan achter, dus op naar Ter Apel.

Van Veendam naar Ter Apel over het Oosterdiep is zeven kilometer met 32 bruggen en twee sluizen. Vier brugwachters gaan op fiets en scooter met je mee om sluizen en bruggen open te doen zodat je kunt doorvaren. Na acht bruggen komen we bij Sluis Participatieverlaat. Eén van de sluisdeuren gaat niet dicht en voorlopig kunnen we niet verder. Er moet gewacht worden op duikers (gebeurde in 2009 in Vianen ook).

De kapotte sluisdeur

Eén van de ook wachtende brugwachters vertelt dat hij gehoord heeft dat het Haren-Rütenbrockkanaal van Ter Apel naar Haren in Duitsland gesloten is  en dat we bij Ter Apel voorlopig niet verder kunnen. Met de I-Phone ga ik zoeken op internet en ja hoor het Haren-Rütenbruckkanaal is wegens onderhoudswerkzaamheden gesloten tot en met 21 mei.  Dat betekent twee dagen liggen in Ter Apel en dat is geen aantrekkelijk vooruitzicht. Met de waterkaart in de hand wordt ter plekke een alternatieve route bedacht via Winschoten, Nieuweschans, de Dollard en de Eems. Ik heb het gevoel dat we die route kunnen varen en om twee uur besluiten we rechtsomkeert te maken.

Om drie uur ’s middags varen we bij Zuidbroek het Winschoterdiep weer op. Daar waren we om elf uur ook al. Om vijf uur meren we aan in Jachthaven de Rensel in Winschoten. Pal tegenover een grote AH.

De haven van Winschoten

Dag 8, zaterdag 19 mei

Al weer een enerverende dag. We vertrekken om half tien uit de jachthaven. Even later liggen we voor de spoorbrug van Winschoten waar we moeten wachten tot de trein voorbij is. Ik lees nog eens na in de Almanak wat ons vandaag allemaal te wachten staat. Ik kom tot de ontdekking dat we voor de zelfbedieningsbrug van Ulsda een sleutel nodig hebben. Die zou te krijgen moeten zijn bij de brugwachter van de spoorbrug, maar die heeft ze niet en verwijst me naar de havenmeester van Winschoten. Ik bel hem op en hij komt met een lumineus plan. De brugwachter is een vriend van hem en die wil vast wel even met de auto de brugsleutel ophalen. En ja hoor, de brugwachter stapt in zijn auto en komt even later terug met de sleutel. Ik geef hem de € 20 statiegeld en € 2 voor de benzine. Om half elf gaat de brug open en varen we, zwaaiend naar de brugwachter, verder.

Ik krijg "de" sleutel

Om elf uur komen we bij Sluis Bulsterverlaat, een zelfbedieningssluis. De aanwijzingen zijn duidelijk en we zijn er snel doorheen. Een half uurtje later komen we bij de brug van Ulsda, waar we de sleutel voor nodig hebben. We zien helemaal geen aanwijzingen. Met gevaar voor eigen leven klautert Henk de wal op en loopt naar de brug. Daar hangt op een bijna onzichtbare plaats een bordje, maar de aanwijzingen zijn niet erg duidelijk. Na het indrukken van allerlei knoppen gebeurt er toch wat. De slagbomen gaan naar beneden en de brug gaat open. Ik vaar er door heen, Henk sluit de brug en stapt aan de andere kant weer aan boord.

Henk als sluiswachter

Om kwart over twaalf zijn we in Nieuweschans, het doel voor vandaag en wachten op de komst van Annelies, Pinky en Egbert, de bemanning voor week twee. Ze arriveren om kwart over één met de auto van Henk en Korrie.

We zwaaien Henk en Korrie uit. Ik heb een geweldige week met ze gehad. Henk was een geweldige matroos en een prima tweede stuurman. Korrie heeft uitstekend voor de inwendige mens gezorgd. Ik kan meteen op dieet. Ik kan me geen week heugen met zoveel koeken en koekjes. De avonden waren gezellig als vanouds. Een lekker aperitief, eten met een glas wijn (of twee) en een borrel voor het naar bed gaan. Henk en Korrie ontzettend bedankt.

Bemanning week één

En die van week twee

We hebben met ons vieren een late lunch en overleggen wat de planning voor de komende week wordt. Voor de route naar Duitsland over de Dollard en de Eems moet je rekening houden met eb- en vloedstroom. De hoogwatertijden zijn erg ongelukkig. Of om kwart over één ’s nachts of ’s middags om half twee. Dat betekent of midden in de nacht vertrekken of ’s avonds om een uur of tien pas aankomen in een Duitse haven. En dat vinden we geen aantrekkelijk vooruitzicht. We besluiten terug te keren naar de oorspronkelijke route.

Om half drie varen we weer. Een klein stukje terug op de Westerveldse Aa en even later gaan we het BL Tijdenskanaal op. Op dit kanaal zijn meerdere zelfbedieningsbruggen. We hebben de sleutel nog. De aanwijzingen en aanmeermogelijkheden zijn een stuk beter dan vanmorgen. Annelies ontpopt zich als een ervaren brugwachter.

Om half vijf vinden we een mooie plek in de Groende Sluis aan het begin van het Veendiep bij Bellingwolde.

In de Groene Sluis

De eerste week zit er op. We zijn niet zoals gepland in Veendam, maar halen morgen Ter Apel wel.

De eerste week:

• -       Vaardagen 8
• -       Vaaruren 45
• -       Kilometers 340
• -       Sluizen 17

 Dag 9, zondag 20 mei

Vandaag een rustige dag. We hebben geen haast. Voor dinsdag kunnen we Duitsland toch niet in. We besluiten daarom naar het vestingstadje Bourtange te gaan.

Om tien uur varen we achteruit uit de Groene Sluis naar het BL Tijdenskanaal. Ook vandaag zijn het zelfbedieningsbruggen en sluizen.

Bij de Vriescheloostersluis is het zo ondiep dat ik nauwelijks bij de kant kan komen en dat Annelies met moeite de sleutel in het slot kan steken om de sluis in werking te zetten. Bij het naar de kant varen is er zoveel vuil in de wierpot gekomen dat de koeling van de motor niet meer goed werkt en bij de volgende brug begint het uitlaatalarm te piepen. Snel overschakelen naar de tweede wierpot. Na de brug blijkt dat de eerste wierpot vol zit met blubber. Annelies maakt hem schoon en we kunnen zonder piepen weer verder.

Na de Vlagtweddersluis varen we het Ruiten Aakanaal op. Even later volgt de Bourtanger sluis, waarna we het Bourtange Kanaal opvaren. Om één uur leggen we aan in de haven van Bourtange. We genieten die middag van het mooie weer en brengen natuurlijk een bezoek aan dit historische vestingstadje. We drinken er wat en eten bitterballen. Die krijg ik de komende weken niet meer.

Mooi weer in Bourtange

De bitterballen zijn op